"İnsan bir kere ölür, öleceksek adam gibi ölelim!" diyen yiğitlerin günüydü. Şimdilerde herkes sahipleniyor.

Adalet Ağaoğlu, daha çok roman ve öykü türündeki eserleriyle tanınan yazar. 20. yüzyıl Türk edebiyatının en önemli romancılarından biri kabul edilir. Türkiye'nin değişik dönemlerini ve bu dönemlerin insan hayatlarına etkisini inceleyen eserler vermiştir.

14 temmuz 2020 tarihinde vefat etti. Allah rahmet eylesin.

(bkz:benim dünyam)

Tatile çıkarken bile listesini hazırlayıp sadece bir planla yetinmeyip her zaman yedek planlar yapmayı ihmal etmeyen insanlara denir.

Yetişkin hastalara müdahale ederken özellikle damaryolu açarken yüzüme yüzme offflamıyorlar mı? En sinir olduğum şey. Problem of çekmek değil. Of çekerken verdiği nefesin benim yüzümde ve ciğerlerimde belirmesi. Ben de cevap olarak Allahümmesabirin çekiyorum.

Osmanlıca dünya, yeryüzü.

"eskinin mücahitleri, bugünün müteahhitleri oldular." diyen mütefekkir. Bugün itibarıyla da vefatının sene-i devriyesidir. Allah rahmet eylesin.

"Mende Mecnûn'dan füzûn âşıklık isti'dâdı var
Âşık-i sâdık menem Mecnûn'un ancak adı var"

diyen şair, düşünür, bir de "hakkı dayı" adında kırlent sahibi insan.


(bkz:leyla ile mecnun)

bunu okuduktan sonra fark edeceksin ki ki beynin ikinci "ki"yi okumana izin vermedi.

Eskilerin "eskiden böyle rahat yaşam yoktu. bulaşık makinesi, çamaşır makinesi, doğalgaz yoktu. suyu bile kuyudan çekerdik." dedikleri yerdeyim. Ama ne yazık ki yokluğunu sıralayabileceğim uzun bir listem yok. Yokluğundan şikâyet ettiğim tek şey "insanlık".
Yetiştirdiğim neslin insanlıktan nasibini alamayacak olmasından endişeliyim. Sanırım bizler son kırıntılarını tüketiyoruz.

Dünyanın ilerleyen zamanlarda yaşanılacak hiçbir güzelliği kalmayacak. Manevi değerleri tükettiğimiz gibi maddi değerleri de kaybediyoruz. Çok acı verici.

manu larcenet tarafından yazılan bu kitap 2004 yılında angoulême uluslararası çizgi roman festivalinde en iyi çizgi roman albümü ödülünü almıştır. "Uff, o kadar eski mi?" diyeceksiniz ama bize gelişi, çevirilişi 2016'yı bulmuştur.

Bol anksiyeteli bir insanın anksiyete yaşadığı her olayın üstesinden gelip yaşadığı sıradan zaferleri anlatmaktadır. Çok lezzetli bir kitap olduğunu ve çizgilerle metnin cuk diye oturduğunu düşünüyorum ama mükemmel, heyecanlı, daha iyisi yok diyemeyeceğim.

Tükendikçe beraberinde umudu, hayatta kalma isteği ve gücünü de tüketen şey. "Kim bilir yarın nelere şahit olacağım?" endişesiyle gözlerimi yumuyor, ertesi sabah dünün bin beterine gözlerimi açıyorum. Bu şekilde yaşamak yerine aklını oynatmış, her şeyden bihaber biri olarak yaşamayı tercih ederdim. Ya da hiç var olmamayı... Bilmek, bazı şeylerin farkında olmak ağır bir yük.

Zamanında yerde gördüğüm kırık cam şişenin içindekinin ne olduğunu merak edip tadına bakmışlığım var. Yaş 7, tadına baktığım şey bira.

Balık tutma işini geçimini sağlamak için yapan ya da sadece hobi amacı güden kişilere denir.

Bizim burada balıkçılarla ilgili meşhur bir hikâye vardır. Kısaca anlatmak istiyorum. Bir kadın evlendikten kısa bir süre sonra bavulunu toplamış babaevine gelmiş. Babası "hayrola kızım ne oldu?" demiş. Kızı da kocasının içkiye başladığını, her akşam içip içip geldiğini, kendisine hakaretler ettiğini anlatmış. Artık dayanamadığını ve evi terk ettiğini söylemiş. Babası da "Aman kızım! yapma kızım, yıkma yuvanı. yakında vazgeçer. biraz sabret." deyip kızını geri yollamış. Kız evine gittikten bir zaman sonra yine kapı çalmış ve kız bavuluyla yine kapıdaymış. Bu sefer de kocasının kendisini aldattığını ağlayarak anlatmış babasına. Babası yine "Yapma, etme. Geçer kızım." deyip yollamış evine. Yine bir zaman sonra bizim kız bavulla geri gelmiş. Babası "yine ne oldu? anlat bakalım." demiş. Kız da kocasının her gece balığa gittiğini, eve hiç uğramadığını anlatmış. Babası da balık lafını duyunca kızının elinden almış bavulu ve "Gel kızım gel. Bir adam balığa başladıysa geçmez. Balıkçılık sadece bir iş veya hobi değil, karasevdadır." demiş.

sırtına bir bıçak saplanmış hâlde yaşamaya çalışmak. şöyle üstünüzden dozerle geçseler çok iyi gelecek hissi.

(bkz:dawah)

arapça kökenli bir kelime, türkçe karşılığı ile, dâvah şeklindedir.
islamı öğretmek, islama davet etmek anlamında kullanılmaktadır.

bonus:

Srebrenitsa soykırımında şehit olan Bosnalı kardeşlerimizi rahmetle ve dua ile yâd ediyorum.

Tarihçi Profesör İlber Ortaylı'nın annesi Şefika Ortaylı 102 yaşında hayatını kaybetti. 1918'de doğan, hayatı Kırım'dan Petersburg'a, oradan Viyana'ya, İstanbul'a ve Ankara DTCF Rus Dili hocalığına uzanan Şefika Ortaylı uzun yıllar bilim dünyasına hizmet etmişti.

Merhumeye Allah'tan rahmet ilber ortaylı Hocamıza sabırlar dilerim.

(bkz:ayasofya'nın ibadete açılması)

Kaybedildikten sonra değeri anlaşılan erdemlerdendir.

Çiy anlamina gelen kelime, Farsça şeb “gece” ve nem “yaşlık” kelimelerinin birleşmesiyle oluşmuştur.

Ayasofya'nın gerçek statüsüdür.

Bugün itibarıyla rivayet odur ki: "Danıştay oy birliğiyle 27.11.1934 tarihli Ayasofya'yı müze yapan kararı iptal etti."

Şimdi bize düşen, ayasofya'nın şanına yakışır bir açılış yapmak.

Şu sıralar iliklerime kadar yaşıyorum sözlük. Bıktım her şeyden, her günden. Bıktım ergen gibi asık suratla mutsuz mutsuz yaşamaktan. Bıktım ayda 260-280 saat çalışmaktan. Bıktım evladıma hasret yaşamaktan. Keşke yaşamak istediğimiz hayatı yaşıyor olabilsek. Belki istediğim hayatı elde ettiğimde de başka şeyler eksilecek.