4. bölümün ortalarındayım ve karakterlerin tamamını haklı buluyorum. anne kaybının ardından safiye'nin anne figürünü yansıtışı, anne figüründen sonra yansımanın etkisinde kalan kardeşler, onların kendi içlerinde varlıklarını bulmaya çalışmaları... düşünüldüğünde hepsi haklı. evet hastalar ama haklılar.

diziyle ilgili sevmediğim iki şey var. ilki safiye kendine göre temiz. yani dikkat ederek her şeyi temizlemiyor. tek rutine her şeyi oturtmuş durumda. bu beni rahatsız etti çünkü covid sonrası gelişen hafif okb sorunum var ve bir peçetenin her yüzeyini ayrı ayrı kullanmalarına, dışarıdan geldikten sonra üzerlerine giydikleri röpteşambırları yıkamadan asmalarına ya da birbirlerine değecek şekilde asılmalarına takıldım. (evet hafif okb böyle oluyor.)

ikinci olarak izlediğimiz şey maalesef bir kurgu değil, gerçek bir yaşam öyküsü. yani gördüklerimiz aslında bir psikiyatriste terapi sırasında anlatılan ve o odada kalması gereken özel hayat anlatımları. gerçek olsa dahi 'kişi ve kurumlar gerçek hayattan uyarlanan kurgulardır' denmesi gerekir. çünkü hasta kişi daha ilk terapide 'burada anlattıklarınız güvenlik ve sağlık kurumları haricinde üçüncü şahıslarla paylaşılmayacaktır.' ibaresinin yer aldığı bir metin imzalarlar. bir psikiyatristin hasta bilgilerini paylaşması kesinlikle kabul edilemez.