queen

ruhsal sistemimizin stabilizasyonunun bozulması ve beynin büyük çaplı olayları (örneğin bir felaket veya doğal afet) veya son derece basit olayları (örneğin kişisel ve değerli bir eşyanın kaybı) rutin dışı olarak algılaması, bunu işleyememesi ve beyinde donma şeklinde bırakması durumudur.

travma kavramını tanıyabilmek için öncelikle bedensel travmalardan bahsetmek gerekiyor. örneğin bedenimize aldığımız bir sıyrık veya çok düşük düzeydeki bir yara (örneğin bıçağın hafif bir şekilde bedenimizdeki bir yeri kesmesi) bedensel sistemimizin stabilizasyonunu yani dengesini bozar ve bedensel sistemimiz buna tamirat yanıtıyla cevap vererek iyileştirmeye çalışır. aynısı ruhsal sistemimiz ve yapımız için de geçerli olup ruhsal yapımızda ise daha önceki örneklerden biri olan kişisel ve değerli eşya kaybını ele alırsak, ruhsal sistemin geçici ve kısa süreliğine düzeni bozuluyor ve kişiyi küçük çaplı olarak etki altına alıp belirli düzeyde stres ve üzüntü yaratıyor. burada devreye ruhsal sistem girer ve bu küçük çaplı örselenmeyi tamir etmeye çalışır. eğer bunun telafisi varsa bu etkilenme ortadan kalkacak ve kişi travmatize olmayacaktır. travmatize olmak ise bedensel sistemden bir örnek verirsek, vücudun büyük ve ciddi veya ufak tefek kazalardan dolayı yaralanmaya maruz kalması ve bunun bedenimizde kalıcı olması durumudur. aynı şey ruhsal sistemde de görülür.

yukarıda verdiğim ruhsal travma örneği çok daha basit ve küçük çaplı travma örneğidir. literatürde bunlar "mikro travma" adıyla anılırlar. bir diğer örnek olarak beklenmedik bir şekilde bir sevdiğimizi kaybetmek ruhsal sistemi ağır ve büyük çaplı örselenmeye, etkilenmeye maruz bırakır ve tekrardan sistem tamirat yanıtıyla devreye girer. bu kaybın yarattığı yoğun acı çok daha uzun vadede ancak geçebilir. zira buradaki kayıp hayati önem teşkil eden bir kayıp olduğu için bunun etkisi çok daha ağırdır. bunu da ruhsal sistemimiz daha uzun vadede tamir etmeye çalışır. bunun geçmemesi ise travmatize olduğumuzun göstergesidir ve bunun için çeşitli psikoterapi ya da ilaç yöntemlerine başvurmak gerekir.

1-7 kasım türk harf devrimi haftası kutlu olsun.

ne yazık ki herkesin bir şekilde geçeceği travmatik süreçtir. çocuklarda ve yetişkinlerde birbirlerinden farklı duygusal tepkiler görülmektedir.

örneğin bu olay karşısında yetişkinlerin çoğunda şok (şaşkınlık) görülürken, çocuklarda ise yoğun üzüntü görülebilen ilk duygusal tepkidir. bu tepkileri takiben kaygı, suçluluk, inkâr, depresyon, yas süreci vb. de eşlik edebilir. ancak çocuklar birtakım meşgaleler (oyun vb.) ile bu duruma çare bulup üstesinden gelebilirken, aynısını bir yetişkin için söylemek oldukça güç.

fransız rejisinin zoruna gitse de o selam çakıldı.

barış pınarı harekatı'nda şehit düşen ilk askerimizdir, umarız tek olur. Mekânı cennet olsun.

Terör sevici avrupa devletlerinin şiddetle karşı çıktığı operasyon. E atara atar gidere gider bilader o zaman..

pkk'nın bebekleri katletmesi karşısında pek güzel susabilen şahısların çıkardığı parça.

Macaristan'ın destekleyip, Filistin'in kınadığı harekattan mı bahsediyorsunuz ? Bir kenarda tanrının kırbacının torunları, bir kenarda arap uşakları. Türkün türkten başka dostu yoktur bunu aklınıza sokun. Allah askerimizin yardımcısı olsun. Tırnaklarına taş değdirmesin. Amin.

(bkz:acıma yetime döner koyar kıçına)

Pervane, yönetmenliğini Nora Twomey'in gerçekleştirdiği 2017 çıkışlı Kanada, İrlanda ve Lüksemburg ortak yapımı animasyon drama filmi. Yapımcılarından biri Angelina Jolie'dir. Oscar en iyi animasyon dalında adaylığı mevcuttur. Konusuna gelince pervanenin babası hapse girince ailede başka erkek olmadığı için küçük kız saçlarını keser ve küçük bir oğlan çocuğu kılığında ailesinin geçimini yüklenir. Pervanenin hikayesinin yanında masal tadında afganistanın tarihide anlatılmaktadır. Oldukça başarılı bulduğum filmde kadınlar ve çocuklar hep aynı kaderi yaşamaya mahkum gözükmektedir.

Eveeet hadi bakalım şişkolar toplanın. Bu başlığın altına patatesle en uyumlu yiyecek içecekleri yazalım. İnsanlığa bir faydamız olsun.. Ben başlıyorum
Siyah zeytin, çay, kaşar peyniri..

Yazları dayımlar, teyzemler, kuzenler memlekete gelirlerdi. Anneannemde kalırlardı. Annem ile bende her Allahın günü anneanneme giderdik. Dayımları görmeye. Durumumuz da baya kötüydü o zamanlar, ne yiyecek ne giyecek vardı. Neyse yaşları yakın 8,9 kuzendik. Günde en az 3 defa bakkala inilir şeker çikolata cips alınırdı. Hep içimde kalırdı bir şeyler. Genelde 25 kuruş verirdi annem veya anneannem, bi cips alır çıkardım. Bir gün yine bakkala gidecek herkes annem para vermedi, inmedim bende. Bi geri döndüler bir sürü abur cubur. O zamanlarda okula bile gitmiyorum. Taş çatlasa 5 yaşında varım yokum. Banada almışlardır diyip mutlu olmuştum. Sonra bi baktım herkes kendine almış. Öyle zoruma gitmişti ki hatırladıkça içim parçalanıyor. O gün ki gibi üzülüyorum..

Türk Dili konuşan, Türk diliyle yoğurulan, kalbi Türkçe atan tüm kardeşlerimizin;

"3 Ekim Türk Dünyası Günü" kutlu olsun!

din tüccarları (allah ıslah etsin).

(bkz:yöresel ağızla bir şeyler anlatmak) türkçe öğretmeniyseniz ve iş yerinde sık sık sinirlendiriliyorsanız hayat bazen gerçekten çok zor olabiliyor.

Eve gelirken çöpün etrafında zavallı yavru bi kedi buldum. Eğilip elimi uzattım, hemen kendini sevdirip mırlamaya başladı. Dedim ki "yazık, çok da zayıf.. iyisi mi bunu sahipleneyim".. Kucağıma aldım, yavru sanki günlerdir bu anı bekliyormuş gibi rahatladı. "Ohh" dedim "çocuklar sevinecek" Bir kaç adım attım ki arkamda büyük bir kedi belirdi. Kızgın bir halde bana ve kucağımdaki yavruya bakıyordu. Yavru süt emecek dönemi geçmiş bi yaşta görünüyordu ama belli ki büyük kedinin annelik dürtüleri aktifti. Büyük kedi kavgaya hazırlanan kedilerin o meşhur seslerini çıkarmaya başladı. Bir yavruyu annesinden ayırmak olmazdı, usulca yavruyu yere bıraktım. Sanıyorum ki yavru koşa koşa annesine gidecek. Yere koyduğum yavru olduğu yerde çömelip oturdu. Çenesini yere koyup büyük kediyi izlemeye başladı. Yavrunun sıska oluşu beni şaşırttı. Yavruyu yerden alıp 1-2 metre ötedeki çim alana hafifçe attım. Yavru çime düşer düşmez fırladı büyük kedi de peşinden. Kısacık an, anne ve yavru bir araya geldi dedim ama yanılmışım. Büyük kedi yavruya bi daldı sanırsın namus davası var aralarında. Büyük kedi bunu altına aldı tırmalıyor, ısırıyor, perişan etti yavruyu. Araya girmeye çalıştım ama ışık hızında dayak yiyor bizimki. "Lan ne olursa olsun" dedim daldım tırmalamaların arasına. Büyük kedi son bi ısırık aldı bıraktı ama çıkardığımız sesler bütün mahallenin dikkatini çekti. Uzaktan bakanlar, beni büyük kediye durup dururken saldırdığımı düşünebilirdi. Gayri ihtiyari "yavru var, ona saldırıyor" dedim. O sırada bir köpeğin de hızla yaklaştığını gördüm bulunduğumuz çöp konteynırına doğru. Bu defa büyük kedinin hayatı tehlikeye girmişti. Bir kaç adım geriye gittim baktım ki köpeğin hedefi mahallenin huzurunu bozan benim. Yerden bi dal bulup "höt! hayt!" sesleri çıkarıyorum. Köpek ince daldan korkmayınca bana bi atak yaptı. Saldırıyı geri püskürteyim derken park halindeki bir aracın aynasını yerinden çıkarmış oldum. O sırada bir kaç mahalleli saldırgan köpeği dövmeye geldiler ellerinde sopalarla. Bu defa köpeğin hayatı tehlikedeydi. Mahalleliye "yav tamam sopalık bişey yok, vurmayın hayvana" dedim. Meğer mahalleli dediğim sopalı kişiler de aynası kırılan arabanın sahipleriymiş. Sakinliğimi koruyorum ki dayağın büyüğü gelmesin. "Abi öderim" filan derken bir kaç polis hengameye doğru geldi. Ellerindeki sopaları görürse olay çıkardı. "Abi polis geliyor atın sopaları" dedim. Adamlar koşan polisleri görünce sopaları sağa sola attılar. Ben de dönüp polislere "tamam abi sorun yok" dedim. Meğer onlar da benim için geliyorlarmış. Konteyner etrafında şüpheli birinin çanta koyup uzaklaştığı ihbari gelmiş. Hakikaten yavru kediyi alırken köşeye bıraktığım çantamı o an hatırladım. "Abi çanta benim içinde kirli çamaşırlarım var" dedin ikna olmadılar. Prosedür gereği beklemem gerekiyormuş. Yarım saat sonra imha ekibi olay yerine intikal etti. Mahalleli çevreyi sardı. Severler, olay olsun yeter ki mahallede. Efendim polis çantamı açıyor, gördün di mi bomba filan yok. "Hadi dağılın" de git de mi? Çantama elini sokuyor, bi çıkarıyor kirli donum.. Çantadan öyle bi çıkarışı var ki sanki düğünde takı anonsu yapıyor. "Damadın amcasından iki adet çeyrek altın" der gibi donumu kaldırıp gösteriyor ekibe. Bir don, iki atlet derken olay bitiyor. Polis "taam taam hadi dağılın" diyor, mahalleli "zaaaaa saalak saalak" modunda bakışlar atıyor filan.. O sırada yaşlı bi teyze yaklaştı dedi ki "oğlum kedileri seviyorsan sana bi yavru vereyim"

"Lan.. teyze.. dat.. düt.." dedim cevap bile veremeden eve girdim. Bi daha hayvansever olursam iki olsun.

Aşuremiz bereketli olsun.

9. yüzyıla ait olup uygurların erken döneminde yazıldığı için göktürk harfleriyle kaleme alınmış falcılıkla ilgili el yazması eserdir.

Kelime anlamı "fal kitabı"dır (ırk: fal, bitig: kitap).