Yazları dayımlar, teyzemler, kuzenler memlekete gelirlerdi. Anneannemde kalırlardı. Annem ile bende her Allahın günü anneanneme giderdik. Dayımları görmeye. Durumumuz da baya kötüydü o zamanlar, ne yiyecek ne giyecek vardı. Neyse yaşları yakın 8,9 kuzendik. Günde en az 3 defa bakkala inilir şeker çikolata cips alınırdı. Hep içimde kalırdı bir şeyler. Genelde 25 kuruş verirdi annem veya anneannem, bi cips alır çıkardım. Bir gün yine bakkala gidecek herkes annem para vermedi, inmedim bende. Bi geri döndüler bir sürü abur cubur. O zamanlarda okula bile gitmiyorum. Taş çatlasa 5 yaşında varım yokum. Banada almışlardır diyip mutlu olmuştum. Sonra bi baktım herkes kendine almış. Öyle zoruma gitmişti ki hatırladıkça içim parçalanıyor. O gün ki gibi üzülüyorum..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?