bi ust tercih odtuydu

çocukken güzeldi. çizgi film izler ya da anneme sürpriz kahvaltı hazırlama çabası içine girerdim. büyüdüm ve bu durum şahsımı iyiden iyiye kölelik psikolojisine sokmaktadır. hayatımın en güzel çağlarını, günümün en güzel saatlerini bir ofis içine tıkılı kalarak geçirdiğim için mutsuzum. izin günümde en az 11 e kadar uyumak istiyorum fakat o zaman da tek günlük özgürlüğümden çalışıyormuşum gibi geliyor. kısaca erken uyanmak değil de erken uyanmak zorunda olmak zor.

\"...bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim...\"

piyasaya mobil uygulamasını sürmeli.

1984
Evrensel, kendini ve zamanını aşan kült bir eser. Ders olarak okutulmalı.

Bu konuda çok dertliyim sözlük.
Bir öğretmen olarak öğrencilerime daima öğrenmenin keyifli olduğunu, bilginin çok değerli olduğunu, araştırdıkça gelişme gösterip kendimizi aşacağımızı anlatmaya çalışıyorum. Dersten önce merak etsinler, sorsunlar, tartışsınlar istiyorum. Öğrenmenin bazen bedeli vardır diyorum. Bugüne kolay gelinmedi, saygı duyalım diyorum. Ve yazılı haftasından önce öğrenci bana diyor ki hocam yazılı sorularını verecek misiniz? İdare diyor ki soruları cevap anahtarıyla verin hocam, hem okumanız kolay olur.
Ben aylarca anlatmaya çalıştığım şeyle çelişkiye düşürülüyorum. Bilgiye ulaşmaya çalışın derken, etkin öğrenme gerçekleştirin derken, eğitimin disiplin işi olduğunu göz önünde bulundururken mesleğimin etiğine yakışmayacak şeyler yapmam isteniyor.
Eğitimin bence disiplin ve sevgiden oluşan iki basamağı var. Ben sadece kendi iç motivasyonumla sevgi basamağında tepiniyorum.
Özel okullarda, temel lise dediğimiz nitelikten yoksun yerlerde çocuklar kolaya alıştırılıyor ve bu çocuklar üniversite sınavına girdiğinde inanın çok acı sonlar oluyor. Öğrenci hocam ben okulda başarılıydım diyor. Hangi başarı?
Aileler, öğrencilerin isteklerini göz ardı edip yanlış meslek yönlendirmeleri yapıyor. Çocuk eşit ağırlık seçmek isterken , anne ve baba diyor ki orada bölüm az o yüzden sayısal seç. Sonra bu çocuk neden ders çalışmıyor hocam diyorlar. O çocuk o dersleri kendisine yük görüyor, istemiyor. Neden görmüyorsunuz?
Geçenlerde bir öğrencim başarılı olursa kendini ispat etmiş olacağını söyledi. Akademik başarıdan önce kendisine ait bir karakteri, duyguları, istek ve arzuları olduğunu onları planda tutması gerektiğini, zaten kendi olmayı başardığında ispata ihtiyaç duymayacağını söyledim. Ve öğrenci dedi ki hocam onlar para etmiyor. İnsan, insan olmanın para etmediğini söylüyor farkında mısınız?
Ve bazen bir öğretmen olarak “cahillik, mutluluktur.” Diye düşünüyorum. Tehlikenin farkında mısınız?
Bizim eğitim sistemimizin herhangi bir artısı olmadığı için eksiklikleri hakkında sayfalarca yazı yazılabilir.
Niteliksiz eğitim ve yönetici kadrosu, bilinç seviyesi düşük toplum en başlıcaları.
Aile, çocuğunun sadece başarılı olmasını istiyor. Veliye diyorum ki çocuğunuzun olumlu yönleri ile onu takdir edin, sevginizi hissettirin. Ne olumlu yönü ders mi çalışıyor ki diyor. Ya bu senin çocuğun. Kaşını gözünü de mi sevmiyorsun? anne diyişini, eve gelişini sev. Ders çalışmadığı için çocuğuna eksikmiş gibi davranma. Çocuğun hangi gün hangi kursa gideceğine sen karar verme!
Ah ki ne ah be sözlük...

ne, nedir soruları üzerine kurulu; tüm bilimlerin ortaya çıkışını sağlayan, doğrusu ve yanlışı olmayan, tekdüzeliği bulunmayan, okudukça biraz daha okumalıyım dedirten, ufuk açıcı, sorgulayıcı sosyal bilim.