eğitim sisteminin eksikleri

Bu konuda çok dertliyim sözlük.
Bir öğretmen olarak öğrencilerime daima öğrenmenin keyifli olduğunu, bilginin çok değerli olduğunu, araştırdıkça gelişme gösterip kendimizi aşacağımızı anlatmaya çalışıyorum. Dersten önce merak etsinler, sorsunlar, tartışsınlar istiyorum. Öğrenmenin bazen bedeli vardır diyorum. Bugüne kolay gelinmedi, saygı duyalım diyorum. Ve yazılı haftasından önce öğrenci bana diyor ki hocam yazılı sorularını verecek misiniz? İdare diyor ki soruları cevap anahtarıyla verin hocam, hem okumanız kolay olur.
Ben aylarca anlatmaya çalıştığım şeyle çelişkiye düşürülüyorum. Bilgiye ulaşmaya çalışın derken, etkin öğrenme gerçekleştirin derken, eğitimin disiplin işi olduğunu göz önünde bulundururken mesleğimin etiğine yakışmayacak şeyler yapmam isteniyor.
Eğitimin bence disiplin ve sevgiden oluşan iki basamağı var. Ben sadece kendi iç motivasyonumla sevgi basamağında tepiniyorum.
Özel okullarda, temel lise dediğimiz nitelikten yoksun yerlerde çocuklar kolaya alıştırılıyor ve bu çocuklar üniversite sınavına girdiğinde inanın çok acı sonlar oluyor. Öğrenci hocam ben okulda başarılıydım diyor. Hangi başarı?
Aileler, öğrencilerin isteklerini göz ardı edip yanlış meslek yönlendirmeleri yapıyor. Çocuk eşit ağırlık seçmek isterken , anne ve baba diyor ki orada bölüm az o yüzden sayısal seç. Sonra bu çocuk neden ders çalışmıyor hocam diyorlar. O çocuk o dersleri kendisine yük görüyor, istemiyor. Neden görmüyorsunuz?
Geçenlerde bir öğrencim başarılı olursa kendini ispat etmiş olacağını söyledi. Akademik başarıdan önce kendisine ait bir karakteri, duyguları, istek ve arzuları olduğunu onları planda tutması gerektiğini, zaten kendi olmayı başardığında ispata ihtiyaç duymayacağını söyledim. Ve öğrenci dedi ki hocam onlar para etmiyor. İnsan, insan olmanın para etmediğini söylüyor farkında mısınız?
Ve bazen bir öğretmen olarak “cahillik, mutluluktur.” Diye düşünüyorum. Tehlikenin farkında mısınız?
Bizim eğitim sistemimizin herhangi bir artısı olmadığı için eksiklikleri hakkında sayfalarca yazı yazılabilir.
Niteliksiz eğitim ve yönetici kadrosu, bilinç seviyesi düşük toplum en başlıcaları.
Aile, çocuğunun sadece başarılı olmasını istiyor. Veliye diyorum ki çocuğunuzun olumlu yönleri ile onu takdir edin, sevginizi hissettirin. Ne olumlu yönü ders mi çalışıyor ki diyor. Ya bu senin çocuğun. Kaşını gözünü de mi sevmiyorsun? anne diyişini, eve gelişini sev. Ders çalışmadığı için çocuğuna eksikmiş gibi davranma. Çocuğun hangi gün hangi kursa gideceğine sen karar verme!
Ah ki ne ah be sözlük...

Ezbere dayalı bir sistem olmasıdır. Eğitim görseller ve uygulamalarla yapılmalıdır.

Ayrıca maalesef eğitimcilerin eğitimsiz olması da ayrı bir konu. Bence öğretmenler her yıl belirli performans testlerine girmeli. Genç eğitimcilerin önü açılmalı.

Eğitim olarak çok geride bir ülkeyiz. Üniversitelerimiz boş insanlarla dolu. Çok şey bilebiliriz ama uygulamada, kendimizi ifade etmede çok gerideyiz. Bunun sebebi öğrenciler değil öğrencinin aile hayatı ve hocalardır. Kendimize sürekli set çekmek zorundayız..

Ayyorlamam bu kadar.

Liyakat. Bu olmayınca eğitimle alakalı makamlarda eğitimin e'sini bilmeyen insanlar oluyor, e hâliyle ortada sistemin s'si de olmuyor.

Bence doğa,yaşam sürekli yenilenebilir olduğundan maruz kaldığımız sistemde sürekli yenilenebilir olmalı. Fakat toplumumuz alışma sürecini isyanlar,protestolar, sanal saldırılar ile geçirdiğinden hiçbir bakan yenilik ile gelemiyor. Bir kısım kitleyi tatmin etmek demek diğer kitleyi tatmin edememek demektir. Ve bunlara ek olarak isteyen herkesin istediği bölümü okuyamaması,istediği eğitimi alamaması çok acı.
Zeka seviyesinden, kapasiteden bahsetmiyorum. Maddi imkanlar diyorum..


neden okula giden öğrenciler ders kitabından konu işlemek yerine 100 liralık 200 liralık kitaplar alıyor?

Neden bir öğrencinin kalemlik kutusu faber castell kalemlerle doluyken diğer öğrenci 1 parmak boyunda kalem kullanmak zorunda?

Neden zeka seviyesi ortalama olan öğrenci dershane lüksüne sahipken zeki fakat çalışması,para kazanması gereken öğrenciler okula gelemiyor?


Kısacası birşeyler düzelebilmesi,eksikliklerini tamamlayabilmesi için hitap ettiği kitle eşit olmalı. En azından tüm çocukların çalışma sahalarında değil okul sahalarında olması gerekir.

Sistemdeki önemli unsur olan insan sorunları. Bir tarafta şiddet yanlısı, iş bilmez, halden anlamaz eğitimcilerin tutumları diğer tarafta aşırı korumacı ebeveynlerin hem öğretmen hem çocuk üzerimdeki ezici baskıları. Ayrıca saldım çayıra mevlam kayıra minvaldeki veliler ortalığı daha da karıştırır. Birbirinden memnuniyetsiz insanlar topluluğunun arasında kalan nesiller ve onların da birgün evlat yetiştirecekleri unutulan kısır döngü.