hava hos

okulun altındaki kırık camlı kalorifer dairesinin karanlık izbe ve hayaletli oluşunu unutmam. simitçide bir çocuğa sıçan kuyruklu simit çıkmış efsanesini. sopalardan koleksiyon yapan onlara numara veren bu numaralara göre çocuk döven müdür yard. ki bir çocuğu bütün okulun önünde bir tekme tokat dövdü hala hatırlarım. ama yurdum işte normalmiş gibi hayat devam etti iyiki yeterli olmasa da edevlet var internet var bazıları nefret ediyor ama tweetter var. beyefendi müdürü harika şafakat hocamı. 1. sınıfın ilk üç ayında 3 öğretmen değişimini. kenan evren şehre gelecek diye saatlerce yol kenarında bekleyişimizi. bir de yayaya şaşaşa diye slogan attırdılar. lan ne insanlarmış resmen korku ülkesi be. sonunda da gelmedi. içeri girdik. bir öğretmenimizin derste kolonya içişini. harika kızlar vardı kardeşlerim benim. erkekleri genelde sümüklü hatırlıyorum. ekonomik durumundan dolayı normal kumaş alamayan öğrencilerin parlak kumaş siyah önlüklerini. hele kız önlüğünden çevirme erkek önlüklerini ki yıllar sonra çözdüm o modelleri. beyaz yakaları. eriş sakızını tipi tipi açık gofretleri. yerli malını. öğretmenin bize sevgisini. sıraya geçmemizi istiklal marşını sonra dağılışımızı lan sanki hapishaneden kaçıyorduk. adımın tahtaya hiç yazdırmadan mezun oluşumu. unutmam. yetimhanede kalan arkadaşımı. okul yolunun yokuşunu.

kapitalizmin çöktüğü yeni dünya düzeninde uygulanacak çalışma şartlarından biri. yeni zelandalı perpetual guardians şirketi bu uygulamanın öncülerinden. sene başından itibaren hafta sonu tatilini üç güne çıkaran şirketin yöneticisi uygulamanın başarılı sonuçlar verdiğini açıkladı. 230 çalışanı olan şirkette tüm personelin dahil olduğu sekiz haftalık deneyde stres seviyesi, iş-yaşam dengesi ve şirkete bağlılık gibi göstergelerin önemli ölçüde iyileştiği görüldü. dört gün iş başı yapılan şirkette verimliliğinin ise değişmediği gözlemlendi.

ev sayısı insan sayısını geçtiği için evlerini bedavaya dağıtan japonlardır. bizde ise buraya hastane yapılacak yok yol gelecek faraziyeleri ile 100 liraya gidecek yerlere 400 isteyen milletimizle aynı atmosferi paylaşan japonların tokluğunun göstergesidir.

kumandada 1.kanalın tekeli trt1 i ilk ondan düşüren kanallar silsilesinin güzidelerinden...

türkiye nasıl oluyorda, bu kadar geniş bir kalite skalasına sahip olabiliyor enteresan. bi tarafta battığı bok çukurunu altın tozu gören ilkellik, bir tarafta boktan sanat fışkırtan renkli tarhana çorbası.

Eğer çocuğunuzu bunların dershanesine gönderirseniz bu çocuklar yarın bir gün Siyonizm'in askeri olur'
demiş adam...

mama veriyorum, seviyorum, oynuyorum hala gitmiyor. tırsmaya başladım. öylece çıkıp beni izliyor ya.

eba ödülleri malesef tasarruf nedeni ile verilmeyecek en azından dereceleri açıklasaydınız. resim öğretmenine öğrenci hocam yarışma ne oldu. Diyince: - hmm tasarrufa takıldı mı diyecek öğretmen. bir milletvekilinin bir günlük çay parası lan. üretimin değil tüketimin. emeğin değil rantın yol olduğu düzenin neticesidir.

şimdi soğan, patatesle uğraşıyoruz.

betona yatırım/ dışa bağımlı, üretim değil, tüketim ekonomisi / seka nın nerede ise bedavaya satışı / uçan kağıt fiyatları/ matbaaların fiyat verememesi / yayınevlerinin iflasları/ yazar ve çizerlerin işsiz kalışı /melodika alamayan baba

eliniz ayağınız bir birine dolanır.

edinme şartları pek fazla bilinmeyen almanya sanatçı vizesi nasıl ...

çocukluğuna inmelidir dayının. zira geçmişinde ölüm cinsellik denklemlerinde yanlış bağlantılar kurmuştur.

Okan Bayülgen şöye demiştir: Düşen sütyen askın yok. Canını acıtan ağda, cımbız yok. Duştan sonra saatlerce uğraşacağın saçın yok. Karnında taşıyacağın bebek yok. Sancısını çekeceğin reglin yok. Cinsel ilişkiye girsen kaybedeceğin hiçbir şey yok...

Eşi Tarafından Zorla Alışverişe Götürülen Adamın Vakit Geçirmek İçin Mağaza İsimleriyle Şarkı Yapması.
https://twitter.com/i/status/1068028588488826882

(bkz:süper)

ispanya, kültür, festival, sektör, para, kan, adrenalin, akdeniz, hayvan hakları, niyazi...

halkın gönlü..

Abdürrahim Karakoç üstadın kardeşidir. Anadolunun o küçük ve yokluk içinde sanattan eserden uzak taşra köşelerinde ne derhilerin yaşadığına bir örnektir. Devletin bir çok meselede ki gibi kültür hazineleri en çok ta şimdi heba olmaktadırlar. Zira eskiden orta ve dar gelirli aile çocukları öğretmen şeker sümerbank köy hizmetleri dsi karayolları ptt vs gibi kurumlara memur işçi olur ki çok kolaymış ve ortalama gelir düzeyi ile sanat üretirlermiş. şimdilerde öğretmenlik kaf dağı ardında ve bir kurumda memur olmak ta öyle ki bu kurumların yerinde yeller esiyor. Ne sanatçılar tanıyorum belediyelerin sanat kültür kurslarında 1300 liraya cv bırakıp iş bulamayan...ve nice hazine yaşayabilmek direnmek kavgası ile kaybolup gitmektedir.

İyi hatırladığım tek şey krizde bile full öğretmen atardı. Eğitim mezunu boşta kalmazdı. bir ilkokul mezunu imama aldanmış siyasetçi.