1 haftadır okula hiç gitmedim. 2 yapalım biz onu. Birilerine okuldan nefret ettiğimi, evden her 'derse gidiyorum' diye çıkışımda aslında deli gibi bir kazaya kurban gitmeyi istediğimi, her sınav öncesi “allah'ım stres altında çocuklar bile kalp krizi geçirebiliyor. neden hiç bana bu zevki yaşatmadın” diye dua ettiğimi anlatamıyorum.
Hani metrolarda 'sarı çizginin gerisinde bekleyin' anonsu var ya. Siz yine çoluğu çocuğu gerisinde tutun ama önünde olmak pek bir şeyi değiştirmiyor söyleyeyim. Özellikle küçük ayaklara sahipseniz.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?