Bu tekerlemeyle ilgili bir anımı paylaşmak istiyorum.
Kuş lokumunu bilirsiniz. Eskiden pazarlarda naylon paketlerde satılırdı. Renkli renkli. Hala çok severim. Küçükken baya esmer, kara kuru bir kız çocuğuydum. Annem pazara giderken kendisinden kuş lokumu isterdim. O gidince de bacaklarımı balkon demirlerinden sallandırıp beklemeye başlardım. Yine yağmurlu bir günde aynı ritüel tekrar ederken balkon demirlerinde oturuyordum. Sokaktan birkaç çocuk toplanıp karşımda bu tekerlemeyi söylemişlerdi. O zamanlar sokakta lakabım (bkz:arap kızı) olmuştu. Demem o ki belki de kendisi benimdir.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?