camdan bakan arap kızı

Çocukluğumuzda yağmur yağdığında söylediğimiz tekerlemedeki  “camdan bakan Arap kızını” hatırlıyorum. Neden camdan baktığını düşünürdüm bu Arap kızının? Diğer çocuklardan ayrı durmasını garipser, bir sorunu ve derdi olduğunu düşünüp üzüldüğümü hatırlarım. Oysa başkaları da bakıyordu camdan, neden sadece Arap kızını söylüyorduk tekerlemede? Her insan bakabilirdi camdan, ya onlar da Arap'tı, ya da camdan bakmıyorlardı!  Aslına bakılırsa yağmur yağarken camdan başka bir yerden de bakma şansınız yoktur. Islanmak istemiyorsanız camdan bakmak zorundasınızdır.

“Yağmur yağıyor, seller akıyor, Arap Kızı camdan bakıyor” tekerlemesinde Arapların neden dilimize, deyimlerimize bu denli girmiş olduklarına ancak büyüdükçe bir anlam verebiliyordum.  Unutturulmaya çalışılsa da Araplarla, Kürtlerle ve diğer farklı etnik köken ve mezheplerle yüz yıllardır beraber yaşadık. Bu nedenle olsa gerektir, şarkılarımızda, hikâyelerimizde ve dilimizde onlara bu kadar sık rastlıyoruz. Biraz araştırınca teyide muhtaç bilgiler ama Osmanlıca tekerleme olduğu, o dönemlerde cariye, hizmetçi olarak alınan Arap kızlarına ithafen söylendiği rivayet edilmektedir. Bir başka rivayet de çeşitli vesilelerle köle olarak ülkemize getirilmiş Afrikalı ailelerin, diğer çocuklarla oyun oynamayan çocukları için söylenmiş bir tekerleme olduğudur.

Coğrafyamızın alt üst oluşundan bir yüzyıl sonra Arap kızları tekrar camdan bakıyorlar. Fakat bu sefer savaşın, acının ve trajedinin ardından kendi ülkelerinden uzaklarda camdan bakıyorlar. Sahi bir Arap kızı camdan bakarken ne düşünür? Suriye'de, Irak'ta kaybettiği babasını, annesini ya da diğer yakınlarını mı düşünür? Yoksa umutlarını, hayallerini mi düşünmektedir?  Çocukluğunu yaşadığı sokaklardan ve evinden uzakta olmak ise bir çocuğu hüzne boğmak için yeter de artar bile...