Otobüsteyim. Otobüs firmasına da yeterince gıcık olmuş haldeyim. Neyse bunlar önemsiz. Ruhumu vicdanımı rahatsız eden bir olay var ve bunu anlatmazsam içimde büyüyecek.
Ankara'dan göçtüm izmir'e. (bkz:bok var) çakallık yaptım 4 gün ankara'ya gidiyorum. Ankara'daki en yakın arkadaşımda 1 hafta önce göçtü buraya. Sağolsun otogara beni o bıraktı. Otogarda da bi aile dostlarının kızıyla karşılaştı. Aynı otobüs , karşılıklı koltuklardayız. Tekli koltukları seviyorum otobüste. Daha rahat. Önümdeki amca ahır gibi kokmasa daha iyi tabi. Kişisel bakım önemli. Rezil,pislik herif. Neyse konumuz bu değil. Otogarda asker doluydu. Otobüse bindik,yerimde bi genç oturuyor. Asker kanımca. Burası benim yerim dedim. O da kendi yeri olduğunu belirtti. Peron numarasıyla koltuk numaramda aynı. "21". Emin misiniz dedim evet dedi o sırada biletini çıkardı. Bilet bastırmayı sevmiyorum. Doğaya zarar veriyorum gibime geliyor. Ben tam gidip muavinle atışacakken bi ses yükselmesi geldi. Meğerse peron numarasını koltuk numarası sanmış ama yanımdaki bayan arkadaş ben daha ne olduğunu anlayamadan çocuğa bağıran bir ifadeyle o peron numarası görmüyomusun koltuk numaran 33 diye söylendi. Utandım. O çocuk adına utandım. Kendim adına utandım. Birşey diyemeyişime kızdım ve vicdan azabı çekiyorum. Bilmeyebilir ne varki o kadar sinirli bir ifadeye. Ne bileyim. Çok üzüldüm.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?