Masaya oturmadan önce aklımdan muhakkak şu geçiyor " acaba kaç dakika sürecek"
yemek yemiyor değil ama ağzındaki lokmayı saatlerce çiğnediği için masadan kalkmamız saatleri bulabiliyor. Gerçekten sabrımın taştığı nadir anlardan biridir.
yemek yemeyen çocuk
üç gün aç kalıp kendi hurmasını evladına veren insanların çocukları olmadığı kesin olan çocuklardır.
annesinin gelecekte muhtemelen "küçükken yemek bilmezdin, şimdi doymak bilmiyorsun." diyeceği çocuktur.
Bir öğün yemez iki öğün yemez, üçüncü öğün mecbur yer. İnatlaşmamak lazım. (bkz:maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi) 'ne göre temel ihtiyaç illaki karşılanır.
Bu tür çocuklara başlangıçta nazlı nazlı yemek yediren ebeveynler o nazlı yedirdikleri yemeğin karşılığını gelecekte yol , su , elektrik, trip olarak geri alıyor. Başlangıç önemli. .. Yemezse kolunu kipirtatma :)
Türlü hokkabazlık yaparak yemege başlarsınız ortalara doğru ödüller ya da tehditler kullanırsın yemeğin sonunda sinir olmuş olarak söylene söylene tabağı kaldırırsın
"bırakın zorlamayın acıkınca yer" tepkisini verdiğim olaydır. ama acıksa da yemeyen çocukları gördüm fikrim değişti :)
Ömür törpüsü , yiğenlerimden biliyorum 😟
Annelerin zorla yemek verdiği çocuklardır.
Annelerinin ömür törpüleridir. Sabır sınırlarını sonuna kadar zorlarlar
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?