yazarların rezil olduğu anlar

sözlük yazarlarının yaptığı dalgınlıklar, hatalar ya da yanlış anlaşılmalar sonucu yer yarılsa içine girsem diye düşündüğü durumlardır. Çok fazla anım var, çok rezil biriyim ancak en sık başıma gelen görüşürüz kelimesini ağız alışkanlığı yüzünden saçma sapan yerlerde kullanıyor olmam. Şöyle bir örnek vereyim;

Geçenlerde bir musluk borusu lazım oldu, nalbura gitmek zorunda kaldım. Tarif ettim, istediğim ölçülerde boruyu bulup getirdi eleman.
+buyrun abla, İstediğiniz boru bu.
-teşekkür ederim, ne kadar?
+20 lira abla.
-buyrun.
+paranızın üzeri.
-kolay gelsin, görüşürüz.
+?!?

Ne görüşeceğiz allasen, sanki her gün nalbura gitmek gerekiyor, şapşal ben.
Damacana istediğimde kapıya gelen sucu, uçakta yanyana oturduğumuz teyze, bu kişiler çoğaltılabilir. Öyle bi ağız alışkanlığı olmuş ki, direk ayrılırken görüşürüz diyorum karşımdakine.

Ay aklıma geldi, bir tane daha anlatayım. Minibüse bindim yıllar evel, bilmediğim bir yere gidiyorum. Camdan dışarıyı kesiyorum, ayağa da kalktım yaklaştığımızı düşünerek. X marketi arıyor gözlerim, ineceğim yer öyle tarif edildi. Uzaktan görünce seslendim şoföre; “müsait bir yerde durabilir miyim?” Dikiz aynasından gözgöze geldik, “buyur abla, otur koltuklar boş.” Şöyle hafiften bir baş yanması, alın kaşınması eşliğinde düzelttim sorumu, açılan kapıdan nasıl indim bilmiyorum.