yazarların büyüdüklerini anladıkları an

Ilk okul arkadaşımın düğününde anladım ben

''Üniversitedeki ilk günüm ve ilk dersim ve 1.dakikası''
Nedendir bilinmez (halbuki çok şanslıyımdır) onca kişi arasından üniversite hocamın beni ayağa kaldırıp, en son annemin kızlık soy adına kadar sorup, sonrasında babama küfür ettiğini hatırlıyorum. Yanımda hiç tanımadığım arkadaşlar elimi sıkarak ''sakın cevap verme!'' diye ikaz ettiler.
Dersin ardında eve gitmeyip, şehrin en ünlü caddelerinin birinde kendi halimde etrafa bakınırken; önümde zor bela yürüyen ortalama 8 aylık diyelim karnı burnunda hamile kadını taciz ettiler. Gördüğü halde kimse tepki gösteremedi, kadıncağız yere yığıldı.
Akşam olmuştu saat: 20.00 sularıydı, yine işlek bir caddesinde öylece etrafa bakınıyorum, bakınıyorum ama aklım hep babamda idi. Babamla vedalaşırken, hayatında babasını ilk kez ağlarken görmüş biri olarak oldukça kafam leyla idi o an. O esnada kolumdaki çantamı, 3 adet siyah takım elbiseli öküzün alıp götürdüğünü gördüm.
Büyümemiştim direk yaşlanmıştım aslında o gün!

Tek başına yolculuk yapmak.

Mayonezin ketçaptan daha güzel olduğunu anladığım ana tekabül eder sanırım.