istanbul

istanbul'da en gezmeyi en sevdiğim mağazalar. bir diğeri de kitapçılar, ama antikacıların havası ambiyası bir başka oluyor.
https://antikaesyaalanlar.web.tr/

antikacıları ile ünlü güzel bir şehrimiz. her gittiğimde mutlaka uğradığım yerleri her zaman vardır.
https://www.antikaesyaalanlar.biz/

dünyanın en güzeli olduğunu iddia etmiyorum fakat kötü bir şehir değildir. hangi yönüyle betimlesem, hangi güzelliğini anlatsam bilemiyorum. doğma büyüme ankaralı bir insan olarak, bu şehri ankara dan daha iyi biliyorum. hem de hiç yaşamamış olarak. sen vapura binip karşıya geçerken güzeller güzeli boğazı izlemeyi, arada bir dönüp adalar a selam vermeyi; martıların şarkısına eşlik etmeyi; bir akşam karaköy e inip köprüden galata kulesi ni izlemeyi; gülhane de otururken sırtını topkapı ya yaslayıp denize nazır çay içmeyi; bir öğlen eminönü nün kalabalığına dalıp haliç te balık ekmek yemeyi; bir haftasonu adalardan birine kaçıp doğanın tadını çıkarmayı; sultanahmet e gidip köfte yemeyi; cağaloğlu nda, alemdar da, cankurtaran da dolaşmayı; eski dostlarla kadıköy de bir kafede buluşmayı; çukurcuma ya gidip antikalar ve tarihi eserler arasında kaybolmayı; istiklal e çıkıp pasajların içinde dolaşmayı; fener e, balat a gidip eski ve sıcak mahalle havasını içine çekmeyi; rumelihisarı nın surlarına çıkıp iki satır orhan veli okumayı; moralinin bozuk olduğu bir gün beşiktaş a gidip kabataş tan ortaköy e kadar yürümeyi; bir günü şehirdeki tarihi yerleri ve müzeleri gezmeye ayırmayı bilmiyorsan istanbul ne yapsın sana sevgili dost? daha neler sunabilir bu şehir sana? her gün saatler boyunca tıkılı kaldığın o işyerinden, herkesin arabasını kapıp daldığı o sıkışık trafiklerden, kötü insanların arasından başını kaldırıp etrafına şöyle bir bakmadığın ya da bakabilmeyi bilmediğin için bu şehirden nefret ediyorsun. tüm suç sende aslında, hiç ona suç atma.

her gidişimde manevi duygularımın üst düzeye çıktığı şehir

her an dolandırılma tehlikesiyle yaşanan, kimsenin kimseyi güvenmediği bir kaos ortamından başka bir şey değil.

Çok zor orada yaşamak. İnanın insanî koşullarda yaşamak için aylık en az 10-15bin tl kazanç lazım. Yoksa fare deliği gibi evde yaşar, masraftan kısmak için hiçbir sosyal aktivitede bulunmasınız :(
Zaten İstanbul da gezecek yer İstanbul un kendisinin %4 u kadardır. Özetle; anlatılmaz yaşanır, yaşanılmaz da ...

(bkz: kaos)

(bkz:yurdum insani)

Sen metrobüs nedir bilir misin? Bir insanın tamamen dolu olan metrobüsün kapısı açılınca kendini bir kurşun misali kapıya nişanlaması ne demektir? 34as dört sembollü ifadesini görünce mide bulantısı hissetmek nasıl bir duygudur (iş çıkışı insanlar balık istifi şekilde seyahat edince kötü bir koku olacak ortamda) bilir mısın? İstanbul, metrobüstür!

Bir Ankaralı için İstanbul başkasının çocuğu gibidir. Gülünce seversin, ağlayınca bırakıp kaçmak istersin.

Ankara da doğdum, büyüdüm, okudum. Yine de İstanbul a ait hissediyorum kendimi.

Yasamalik degil, gezmelik sehirdir.

Bu şehri en güzel anlatan şarkı bence (gizli:birsen tezer) istanbul udur.

\"Beş dakikada bir vapurunun acelesine inat\"

her gittiğimde kalabalık, düzensizlik, tuhaf- güvenilmez insanlar, trafik gibi unsurlardan dolayı yeminle burada yaşanmaz dedirten ve ülke nüfusunun çeyreğine yakınını içinde barındıran bir büyük şehir.

aylardır gitmeyi planladığım şehir, Ama ne hikmetse param birikmiyor veya zamanım olmuyor.

her tarafı altin olsa dünyanın tum guzellikleri icinde olsa cekilmeyecek bir sehir.

Megaralı Byzas, kabilesi için bir şehir kurmak ister ve fikrini almak üzere Delfi Kahinine başvurur. Aldığı cevap kısa ve kesindir:
<ı>- Şehrini Körler Ülkesi'nin karşısında kur!
<ı>"Neresidir bu Körler Ülkesi" diye fazla düşünmez Byzas. Aramaya karar verir. Yola koyulduktan aylar sonra, bugünkü Sarayburnu'nun bulunduğu yere gelir. Boğaz'dan Kadıköy'ün yerinde kurulmuş şehri seyreder ve kendine sorar:
<ı>- Bu şehri neden şu benim bulunduğum güzel yere değil de, karşıki çorak topraklar üzerine kurmuşlar?
Bu adamlar kör mü?
Niçin burayı seçmemişler?
<ı>Sonra birden, Delfi Kahininin sözlerini hatırlar:
<ı>"Şehrini, Körler Ülkesi'nin karşısında kur!"
<ı>O an kararını verir. Körler Ülkesi karşısındadır. Kendisi de şehri, Boğaz'ın yakasındaki yemyeşil yerde, yedi tepe üzerinde kuracaktır. Şehir kısa zamanda Haliç'le Ligos burnu üzerinde kurulur. Adı, kurucusuna mal edilerek Bizans olur.
***
Böyle der İstanbul'un kuruluş efsanesi..
(HINCAL ULUÇ yazısından alıntıdır )

Ben sustum deniz konuşsun.
Mükemmelliği dünyada kabul görülmüş bir il yada farklı bir dünya diyebiliriz.

Şuan henüz şehir içinde olmamız sebebiyle hızlı tren ile 140km/h hızla seyehat ettiğim şehir. 1 hafta boyunca iş nedeniyle kendilerinin misafiriyim.

Belki bu guzelligin hatrina kalinabilir ama toplu tasimayi kullanip haftasonu disari ciktiginiz vakit cekilmez bir yere gelen sehir. Ancak ne onla yapabiliyorum,ne de onsuz...

istanbul olmaz olsun

“Ankara'mı güzel, İstanbul'mu?” çekişmelerinin arasında kaç kuşaktır heba olup gidiyoruz. Nerde mutluysan orda yaşa. İster Bayburt olsun İster İzmir olsun.
Neyse konumuz bu değildi yahu!
Konu başlığına binaen iğnemi batırayım gelir gelmez.
Yaa kardeşim! güzelim kız kulesi'nin karşısında niye çay resmini birlikte atıp, aaa pardon istanbul'dayım tam da kulenin karşısındayım diye göze sokup duruyorsunuz her seferinde. Çayınızı nerde içerseniz için. Sırf bu çay-kule manzaralı fotoğrafları yakalamak için sahilde iki büklüm duran onlarca kişi görüyorum.
Yazıktır, günahtır!
Tabi bunun Galata kulesine karşı çay manzaralı fotoğraf bölümüne gelemedim henüz!
Neyse “çayın edebiyatını da, Kız kulesinin güzelliğini de bozdunuz eee be kardeşim!” adlı yazımı okudunuz.