gezi parkı

Video kayıtları ve bulunan delillerle, sponsorlu bir darbe girişimi olduğu netlik kazanan anarşizm eylemleri.

"Çiçek topladılar, kitap okudular vs." bu hareketin makyaj kısmı. Evet, kimi insanlar demoktatik ve barışçıl bir eyleme imza atmak istemiş olabilirler. Ancak bu hasletleri gezinin anarşi eylemleri ile ayıran kısımları var. Geziyi gündeme taşıyan çadırda kitap okuyanlar değil, belediye otobüsünü ateşe verip duvarlara "zulüm 1453'te başladı" yazanlardı. Yani eylem, başladığı noktadaki amacından saptı. Bu sapmayı görüp hâlen geziye sahip çıkan varsa, anarşizmi savunmuş olur. Bu ayrım net yapılmadan, gezi eylemlerine sahip çıkmak, darbeye alkış tutmaktan farksız. Anarşizm, histerik bir salgındır. kissinger'ın da dediği gibi, "kitle büyüdükçe zekâ seviyesi de aynı oranda düşer" Geziyi başlatan barışçıl grubun arasında sızıp, daha sonra eylemin odağına geçen anarşizm yanlıları da, bu salgın nedeniyle geziye sahip çıkanları da kendi arzularına alet ettiler.
Kendimi çoğu zaman o ilk grubun arasında hayal ediyorum: Ağaçların kesilmemesi için vücudumu siper etmişim. Kitaplar okuyor, şarkılar söylüyor, orantısız da olsa mizahın dibine vuruyoruz.

Sonra kızıl flamalar çıkıyor meydanlara.. Yüzlerini kapatmış, terör örgütlerinin paçavralarını taşıyorlar. Belediye otobüslerini ateşe verip, Atatürk heykelinde pkk şovuna kalkışıyorlar. Dillerinde küfür, bellerinde sopalar, ceplerinde taşlar.. "Başladığımız noktadan epey saptık" diye düşünür oradan ayrılırdım. Ve dahi bir daha bu olayların parçası olduğu düşüncesinden sıyrılırdım. Bu anarşizme sahip çıkmazdım.

anarşizm medeni evrimini tamamlayamamış ara formların ideolojisidir. Gezi parkı olayları anarşizmin bu topraklardaki narkozsuz sezaryeniydi.