Hani o sarhoş gönüllerde kaç kadeh kırdırtıp, Çeşme başındaki al yazmalıyı görmüşçesine heyecanlandıran, sehpaya çarpan minnak serçe parmağın acısı gibi unutturmayan ama en nihayetinde yüzde tebessüm ettiren şeylerden bahsediyorum.
Mesela ilkokula giderken arı mayalı o pembe silgiler vardı. Şimdilerde arıyorum yok ama koku hafızası öyle bir şey ki varmışçasına “iyi ki!” Dedirtiyor.
Bir de hatırlar mısınız? Kavun kokulu sakızlar vardı...
Geldi dimi burnunuza o koku.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?