görülmüş en saçma rüya

bir tımarhanede kendimi görüyorum ama başka bir bedende. üstelik zihinsel olarak konuşabilmeme rağmen özürlü bir bedende hapis olmuşum sanki. benimle beraber bir kaç hasta daha var. herkesin fiziksel olarak yapabildikleri sınırlı. sonra fark ediyorum ki zihnimde benimle konuşan biri var. öteki odadan onu duyuyorum zihnimde. bir mafya babasıymış, içeri alınmış. bu yeteneğin nerden geldiğini o da bilmiyor ve onun da bedeni farklı. hatta o tekerlekli sandalyeye mahkum yaşlı bir kadın bedeninde. bense kel, ağzından saylalar akan, eli ayağı yamuk duran bir bedendeyim.

neyse efenim, zihnimde konuştuğum mafya babası tipli adamla planlar yapıyoruz. önce ben çevremdeki zihinsel özürlü arkadaşların fiziksel kapasitelerini kullanarak bulunduğum odanın kapısını açıyorum. özürlü bir bedenin idaresi zor. ilk defa zihnim bedenimden hızlı hareket ediyor. odadan çıkınca herkes dağılıyor doğal olarak. mafya babasının olduğu odanın kapısını açıyorum zorlukla. bakıyorum ki tekerlekli sandalyede bir teyze. zihnimdeki ses, erkek sesi ve bedenin ona ait olmadığını söylüyor. onun da saldalyesini iteliyorum.

mafya babası bi kadının daha böyle konuşabildiğini söyleyince onu da kurtarmaya gidiyoruz. bu sırada diğer deli arkadaşlar çoktan ortalığı birbirine katmış, alarmlar çalıyor. neyse efenim o kadının sesini de takip ediyoruz ve 6-7 yaşlarında bir kız çocuğu buluyoruz. kadına göre kendisi 36 yaşında..

saçmalıklar bu kadarla da bitmiyor. üçümüz bir araya gelince bir şekilde fiziksel özrümüz azalıyor ve hareket kabiliyetimiz daha da artıyor. nihayet bizi tutan tesisin kalın demir kapısına geldiğimizde zihin aracılığı ile konuşan bu üçlü, telekinetik güçlere sahip olduğumuzu fark ediyoruz. bir anda demir kapıyı uçuruveriyoruz. kapı açılınca dışarıda mavi renkte bir duman olduğunu fark ediyoruz. sis bombası atılmış gibi ama rengi mavi. dışarıda tam teçhizatlı özel askerler bize doğru nişan almışlar. gürültüyü duyup koşan diğer deliler kapıdan dışarı çıkmaya başlayınca bu ekibin onları öldürdüğünü fark ediyoruz. ağzından salyalar akan ben, yaşlı bir kadın bedeninde mafya babası, 6-7 yaşlarında bir çocuk gibi görünen 36 yaşındaki bir teyze siper alarak, telekinetik güçlerimizi kullanarak ilerliyoruz.

ancak korkunç gerçekle o an karşılaşıyoruz. bütün tesis mavi bir gaz bulutunun içindeki cam bir kubbe içinde. kubbenin dibinde son vuruşu yapıyor ve kaçıyoruz. biraz uzaklaşınca meseleyi bir şekilde kavrıyoruz.

meğer devlet, ölüme mahkum edilmiş idamlıkları, kanser hastalarını ve ötenazi isteyen gönüllüleri almış bu tesise. über zengin dayılar, bizim genç bedenlerimize geçerken, istasyon beden olarak da zihinlerini kullanamayan bu zavallı akıl hastalarını kullanmış ve zihinlerimizi bunlara aktarmış. ancak projede bir şey ters gitmiş ve biz bu özürlü bedenlere geçerken, zihinsel kapasitelerimiz aşırı yükselmiş. bu yüzden bu güçlere sahipmişiz..

evet çok film izliyorum ve yatmadan önce 4 lahmacun gömünce böyle oluyor..