keyifsizlik

Yaz ortasında cıvıl cıvıl öten kuşlar, şırıl şırıl akan nehir, kahkaha atarak parmak arası terliklerle sanki size inat, hayata inat gülen doğanın karşısında olanı biteni görmezden gelip(doğrudan yahut dolaylı) adeta kış mevsimi etkisinde kalıp, soğuktan donma halidir.

Net bir hali yoktur. Yani mutluluk gibi neşe satmadığı gibi mutsuzluk gibi hayattan da kopartıp atmaz sizi, hep bir gri bulut havasındaki yağdım yağacak bunalımında olan arada kalmış halidir.

Hani yanlışlıkla arabanın kapısına parmaklarınız sıkışır da bağıramazsınız, çok önemli bir toplantı da öksürük gelir de tutarsınız ya, rızıktan hallice çok sevdiğiniz yemek gelir de yerken Boğazınıza dizilir de su içerseniz geçecek hali vardır ya o'dur işte bu ruh hali.

En güzelini göremez, yakın gözlüğü taktıktan sonra uzağı gördüğünün farkına varacağınız ama gözlük takmayı reddeden ortada kalma halidir.

Yanmamak için çaba sarfeden mangal kömürü olur bazen, yemeğini yememek için bu sefer ağlamak yerine elinin tersiyle umarsızca “yeter” Eda'sında ters çeviren bebek olur bazen de, üniversite sınavındaki bildiğin sorunun keyfine varamayıp şeytan dürtüp “ c şıkkına” yönlendirip; bildiğini de bilemez duyduğunu duyamaz hali olur geçer.


Bilinmelidir ki geçicidir. Karakterinizle haşır neşir olacak kadar etkisinin geçmesini beklerseniz karakteriniz de olur bazen!
Denge sever, dengeyi kaybettiğin an mutsuzluk, depresyon sebebidir. Şükrü az olan insanlarda daha çok görülür.

Ama yine de gri bulutlar can sıkmıyor değil be sözlük!