Koskoca bir şehirde ruhunuza karanlık çöktüğünde kendi kendinize kaldığınız andır.
Şehirde yenisiniz,hiç arkadaşınız yok,sığınabilcek bir limanınız yok ve siz ruhunuzun boğum boğum acılarıyla uğraşıyorsunuzdur. Eskiden olsa saatin kaç olduğunun önemi olmadan atlar giderdiniz, belki bir dosta belki yollara verirdiniz kendinizi. Şimdi ne yollar cezbediyordur sizi ne de başka birşey. Tek özlediğiniz sizi sımsıcak sarmayalan dostlarınız. Kafanızı koyup konuşmadan içinizi ferahlattığınız bir omuz. Bazende anlık zaman öldürdüğünüz arkadaş müsfetteleri...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?