Küçüklüğümden itibaren değiştiremediğim bazı davranışlarım vardı;
Öksürmeyi ayıp sayardım, sesimi dahi kimse duymasın isterdim. (İçine kapanık çocukluk geçirenler beni anladı hemen)
Hatta hatırlar mısınız bilmem, kaybolmasın diye boynuna bile asılan kocaman yeşil silgiler vardı. Sildiğinde toz halinde artık bırakırdı, bir de düzgün hiç silmezdi. Benim hiç öyle silgim olmadı, alerjim vardı o silgiye.
Üniversiteye geçtim hiç şansım değişmedi!
Evet o malum yeşil silgisi olan arkadaşlar hep sıra arkadaşım oldu. Toz alerjisinden dolayı boğulur derecede öksürmeme sebep oluyordu o silgi. Sınıfta öksürmek demek ırza geçmek demek gibiydi benim için nedense o kadar kötü hissediyordum. Belki de fazla alaycı sınıf arkadaşlarım vardı belki de ben çok takıntılıydım o zamanlar kim bilir.
hele öksürük, sınav anına denk geldiyse, değmeyin keyfime!!
Öksüremedikçe kıpkırmızı kesiliyor, içime öksürmeye çalışırken bu sırada, beynimden gelen boz maddenin burun kanallarıma geçiş yapmaktadır.
Hangi birine yanayım; hem öksürdüğüm için hem de burnum aktığı için iki kepazeliği de aynı anda yaşatan toplum baskısı!
Evet! Aferin size.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?