Yaşanmış bir hikayeden alıntı yapacağım.
Yaklaşık 25 yıldır, mutlu evlilik sürdüren çiftimizin 1 günü bile huzursuz geçmemiş olup, şeker portakalı tadında evliliklerini idame ettirmekteydiler. Allah'ın ilahi takdiri, evlat sahibi olamamışlardı. Ancak hiç sorun etmemişlerdi bu durumu.
Hatta evlatlık işlemleri için müracaatta bulunup, haftasına bekledikleri evladı kucaklarına almak için gün sayıyorlardı.
Birgün hanım sordu eşine;
Bey, 25 yıldır beni hiç üzmedin. Her zaman tevazuda bulundun. Yuvamızda benden çok senin emeğin vardı. “Boşanmayı hiç aklından geçirmedin mi?” Diye sorar.
Sırf bu soru üzerine sabah boşanma davası açıp, tek celsede eşini boşamıştır beyefendi.
Altında başka bir sebep var mıdır diye tarafların avukatlarına sordum. “Beyefendinin; “bu soruyu bana nasıl sorar?” diyerek işi inada götürmüş olduğunu öğrendim.
“mutlu evliliğinde sonu olabiliyormuş” adlı hikayeyi dinlediniz.
Tek soru değil mi hayatımızı değiştiren;
Benimle evlenir misin?
-evet!
Neden olmasın dedim Sonra!
sokakkedisi
Haklimsi..