sanki doğduğumdan beri depresyondayım. attığım kahkahalar ya da tebessümler sadece yüzümde olup biten bir çeşit kas hareketi. en son ne zaman bir adım sonrasına umut ile baktığımı hatırlamaz oldum. modern dünyanın problemli bir bireyiyim sanırım. ürün bolluğu, kolay erişim, hız, tam otomatik ısıtma ve soğutma sistemleri vesaire... bunların beynimin içerisinde mutluluk özümseyici hiçbir karşılığı yok gibi. hayat boyunca kocaman binaların arasında küçücük ve önemsiz bir birey olarak, mesaiden mesaiye çalışmak. elde ettiklerin ile değil, edemediklerin uğruna yıllarını harcamak. ve biyolojik bünyen \"yeter\" diyene kadar çılgınlar gibi daha fazlasını istemeye devam etmek. sanırım mutlak huzur, hiç arzu etmemekte gizli.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?