başlığını görmek bile başıma ufak bir ağrı girmesine, sıkılmama sebep oluyor. umarım zamanla azaralak biter bu etkileri. binbir zorlukla aldığım fotoğraf makinemi ve bilgisayarımı çaldılar. üstelik arabanın bagajından, hem de ankara'nın göbeğinde. yazarken bile küfürler ediyorum içimden, amma mal sevdalısıymışsın demiyorsunuzdur umarım. giden bir sürü anı, emek... bir afet, kaza vs olsa da elimden gitse böyle bir üzüntü yaşamayacağımı biliyorum. birinin gelip haksız şekilde size ait bir şeyleri alması, maddi ve manevi açıdan kıymetli şeyleri hem de. hayallerimi erteledim ve ne zamana kadar ertelendi bilemiyorum. henüz kapatabilmeye yaklaşamadım bile o kayıpları. inanılmaz ağırıma gidiyor, polisin hiç bir şey yapmaması, formaliteden hareketleri; yakaladıklarımızı bile bir daha yapma deyip salıyoruz zaten demesi... çileden çıkaracak o kadar çok şey var ki konuyla alakalı. ünlü olsam veya tanıdıklarım olsa o eşyaların bulunacağını bilmek daha da üzüyor beni. konuyu hala açmaya çalışan densiz arkadaşlarımın olması da ayrı bir sıkıcı durum.
neyse, ahiret inancı olan insanım. ihmali olanlardan, çalanlardan hakkımı soracağıma inanıyorum. burada nasip olur mu bilmem ama orada.
tanımdan ziyade dert yanma oldu, dayanamadım bir an. sevgiler.
tor
Bu sizin olaya mal duskunlugu denmez. Orada biriktirilen anılar, fotograflar, videolar... Zor bir durum. Tez zaman da bulursunuz inşallah.