Kendilerini körelterek ayaklarına kurşun sıktıklarını düşünüp, belki de kendimizi tatmin etmek için vahim yakıştırmalarda bulunup, o memurlara acıyoruz çoğu zaman. Sanki özel sektör canavarları olup madalya almışız gibi de gurur duyuyoruz kendimizle.
İdealist, haşin yetişmiş ve emekli olsan dahi sürekli kendini yenilemek zorunda olduğum bir mesleği icra etmekteyim.
Devlet memurları 08.00-17.00 Özel sektördekiler 08.00-19.00 arası çalışıyorken kendime acıyarak 05.00-? (Uykusuzluğa dayanabildiğin kadar) çalıştığımı fark ettim. Zira henüz farkına varamayanlar da var. Sabah ile geceyi birbirine karıştırdığımız doğrudur. Herkes memur olursa kimsenin beğenmediği zor olan bu işleri kim yapacak? Herkes her yerde aynı anda bulunamaz. Kaderimiz tercihlerimiz değil, tercihlerimiz kaderimizi belirler. Düşünüyorum; hayatımda hiç KPSS' ye girmedim. Yüksek lisansı kazandığım halde vakitsizlikten bıraktım. Sevdiğim insanların özel günlerinde çoğunlukla bulunamadım. Ama sonrasında telafi ettim. Ailemden uzak kaldım, zevk aldığım her şeyi çöpe attım. Memurlar gibi keyfim yoksa o gün, “yarın gel, bugün sistem bozuk demedim.” Beraber ıslandık yağan yağmurda misali beraber kafa attık bu dünyanın gamlı, kasvetli havalarına.
Diyeceğim o ki; Ne memur ne özel sektördekiler ne de bizim grup birbirlerini yesinler! Kişi kendisini tanıyorsa nerede mutlu olacağını bilir. Beni öldürseler memur yapamazlar, rahatlık batıyor derken atalarımız beni de kastettmiş. Bunca emek, bunca işkence boşuna mı çekildi yahu! Memurları eleştirirken şunu da unutmamak lazım, bizim vazgeçtiğimiz, asla keyfini süremeyeceğimiz hayatı, onlar fırından çıkan sıcak ekmeğin üstüne tahinli pekmez sürerek çıkartıyorlardı. Helali hoş olsun. Bu ülkede birileri yaşasın diye birileri ölüyorken, bu manasız çekişmeye de artık son verilmesi tarafındayım.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?