türkçe'ye "yaşam bilgeliği üzerine aforizmalar" olarak çevrilmiş arthur schopenhauer kitabı.
"ithalat yapmayan bir ülkenin insanları ne kadar mutluysa, mutluluğu dışarıda aramayan insanlar bir o kadar mutludur" mealinde bir söz geçiyor bu kitapta.
sebep sürekli yalnız olmam mıdır nedir, kitapta yazan çoğu şeye "ben de zaten öyle düşünüyorum" deyip duruyorum.
bu adamla benzer düşüncelere sahip olacağım hayatta aklıma gelmezdi. demek okuduğum kitaplar bir işe yaramış. artık düşünebilmeye başladıysam demek ki. gerçi ben yazar olabileceğimi pek düşünmüyorum orası ayrı...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?