bara no seidou

kanjilerle yazımı 薔薇の聖堂 şeklinde olan dördüncü malice mizer albümü. 23 ağustos 2000 tarihinde piyasaya sürülmüştür. bara no seidou, güllerin tapınağı gibi bir anlama geliyor ki bence hem malice mizer hem versailles'daki bu gül takıntısı berusaiyu no bara'dan geliyor. zira hem mana, hem kamijo ve hizaki bu animeye hasta. daha geçenlerde mana twitter hesabından "bana hediye geldi bu, çok sevindim" temalı bir iletiyle birlikte bir oscar françois de jarjayes figürü koymuştu.

ilginç bir şekilde ben malice mizer'ı lise yıllarımda, daha berubara'dan haberim yokken çok sevmiştim. sebebi ise o zamanlarda da barok müziğe epey takık olmamdı. klavseni o günlerde de pek severdim. hatta sırf klavsen kullanılıyor diye beast of blood gibi rezil bir şarkıyı defalarca dinlemiştim. ama yıllar sonra berubara'yı izleyince hissettiğim "bu tam benlik bir anime" duygusunun ertesinde ana akım japon rock müziğinden kopup tekrar malice mizer, moi dix moix, lareine, hizaki, versailles dinlemeye başlamam da ilginç bir olay bence. demek ki ben bu adamlarla ortak bir frekansı paylaşıyorum.

neyse yine birileri "konudan çok sapıyorsun" diye kızmadan, tekrar konuya dönelim. bu albümün aslında bir a yüzü ve b yüzü var. kasetteki ayrımdan bahsetmiyorum. albümün iki yüzü var bana göre. bir yüz mana'nın grubun eski davulcusu kami'nin ölümü sonrasındaki travmasını yansıtıyor ve oldukça karanlık bir yüz. bu albüm tıpkı mozart'ın babasının ölümden sonra yazdığı don giovanni operasına benziyor. müziklerde bir kasvet, bir kayboluş havası var bence.

aslında malice mizer ve mana, gitarıyla öne çıkmadı hiçbir zaman. ama bu albümde ağırlıklı olarak org ve klavsen olması da ilginç. bir de koro performansları diğer albümlere oranla daha fazla. olur da bir gün mana bey ile karşılıklı bir çay içme lütfunu elde edersem soracağım bunun sebebini. adam depresyona girince kendini piyanoya verdiyse demek ki. hayır bir de, kötü performans da yok. çok acayip, matematiksel desenler barındıran riffler yazmış adam. insanın aklına çizimleriyle ünlü escher geliyor bazı piyano melodilerinde. közi'nin bestesi olan kagami no butou genwaku no yoru'da bile klavye çalmış adam.

hazır közi'den laf edilmişken, onun parçalarından da bahsedeyim. zaten iki tane parçası var topu topu. aslında besteleri mana'nın bestelerinden çok da ayrılamıyor. hatta ben tüm albümü toptan mana besteledi zannetmiştim. muhtemelen közi de mana'nın içinde bulunduğu depresif havanın farkında olacak ki "çok da şey etmeyeyim" deyip albümün içinde erimeyi seçmiş sanırım.

ama kagami no butou genwaku no yoru'daki keman+klavsen olayı çok iyi olmuş bence.

albümün tamamının iyi olduğunu düşünsem de bence albümün zirvesi shiroi hada ni kuruu ai to kanashimi no rondo. o kadar klavyeden sonra gitar sesi duymak iyi geliyor insana.





albümdeki şarkılara teker teker klip çekmekle uğraşmayalım diye bir de bara no konrei (gül'ün evliliği) isimli bir film çekmiştir malice mizer elemanları ayrıca.