25 yaş sendromu

Cedric'in “8 yaş sendromu”na girdiği düşündüğümüzde, “neden olmasın!” dedim. Artık 24 gibi küçük, henüz 26 kadar büyük te değilsin. Üniversite, iş arayışı-tecrübeleri, askerlik vs derken aslında çok şey yapmış görünüp hayatının bundan sonrasını, “eyvah ben napacağım” denilen bölümün baraj yaşı olduğunun sonrasında fark edeceksin.
Barajı geçtikten sonra 26 ,27, ..., 35'e gelene kadar aslında böyle bir sendromun gereksiz olduğunu hatırlatan durumdur. Zira daha vahim olan 35 yaş bunalımına girmek için 10 yılın olduğunun farkına varamamışsındır.
Yolun yarısı demiş cahit sıtkı tarancı lakin 35+ üstünün artık ölümü bekleyenlerin, “bu saatten sonra benden bir cacık olmaz!”, düzenini oturanların da ”ne yapacağım ki her gün aynı monotonluk!” tadında geçmiş günlerin özlemini çektiğinden bahsetmemiştir.
Yaşı 25'e yaklaşanlara ithafen..

İçinde bulunduğum sendromdur. Hiçbir sorununuz yoktur ama aslında her şey sorundur. Eğitim hayatının bittiği, iş hayatının başladığı yaşlardır. İşsizlik sorunu olan ülkelerde lisans mezunları için zorlu süreçtir. Sosyalleşememe ve faaliyetlerin kısıtlanması dışında, sıradan bir doğrudan mesaj gönderen karşı cins ile evliliğe gidebilen süreçlerin görüldüğü dönemlerdir. Kyk borcu, askerlik gibi sorunlar da ülkemizin gençlerini mahfettiği için bu yaş grubu mutlu değildir. Ayrıca üreten bir ülke olmadığımız için sermaye hep ileri yaşlı kişilerdedir ve bu da yetki ve sorumluluk bağlamında 25 yaşındaki gençlerin hayata iyi dair iyi eğitilemediğini ve atılamadığını gösterir.