Cedric'in “8 yaş sendromu”na girdiği düşündüğümüzde, “neden olmasın!” dedim. Artık 24 gibi küçük, henüz 26 kadar büyük te değilsin. Üniversite, iş arayışı-tecrübeleri, askerlik vs derken aslında çok şey yapmış görünüp hayatının bundan sonrasını, “eyvah ben napacağım” denilen bölümün baraj yaşı olduğunun sonrasında fark edeceksin.
Barajı geçtikten sonra 26 ,27, ..., 35'e gelene kadar aslında böyle bir sendromun gereksiz olduğunu hatırlatan durumdur. Zira daha vahim olan 35 yaş bunalımına girmek için 10 yılın olduğunun farkına varamamışsındır.
Yolun yarısı demiş cahit sıtkı tarancı lakin 35+ üstünün artık ölümü bekleyenlerin, “bu saatten sonra benden bir cacık olmaz!”, düzenini oturanların da ”ne yapacağım ki her gün aynı monotonluk!” tadında geçmiş günlerin özlemini çektiğinden bahsetmemiştir.
Yaşı 25'e yaklaşanlara ithafen..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?