sözlük yazarlarının ilginç korkuları

yazarların sahip oldukları ilginç korkulardan bahsedebileceği başlıktır. yılan, akrep, köpek balığı ve tüm yırtıcılar bir tarafa hayatım boyunca bana en çok korku veren canlı, arılardır. evet ufak kanatlı minik sarı dostlarımız. diğer saydığım canlılar dahi beni korkutmuyorken bu arıların hayatımın korkusunu yaşatmasını ilginç buluyorum, sebebini anlayamadığım bir şekilde beni korkutmaktadırlar. ufaklığımdan beri böyle gelmiş ve gitmektedir. otobüse giren arı yüzünden varış hedefimden 10 durak önce inmişliğim dahi var. atamadığım korkudur.

bilmiyorum bunun bir adı var mı ama kadınlardan korkuyorum kadın fobisi deniyor sanırım

aynı ortamda bulunmak istemiyorum sürekli bir tedirginlik içindeyim. mümkün olduğu kadar zaten aynı ortama girmemeye çabalarım gerçi mümkün olduğu kadar değil hiç girmiyorum.

bir bende mi var bu kadın fobisi anlamıyorum ki insanlar ne güzel iletişim halindeler özenmiyor da değilim ama korkuyorum yanaşamıyorum işte buda hayatın bana bir kazığı mı yoksa benim kendime bir kazığım mı bilemiyorum

sırf bu yüzden psikolojik tedavi almayı bile düşünüyorum ama psikiyatristim kadın çıkarsa diye ondanda korkuyorum ondan da çekiniyorum

Beni soracaklar
Beni bulacaklar
Beni yoracaklar yar

Beni tutacaklar
Beni yakacaklar
Bana kıyacaklar yar

Sorulur karanlık sebebim
Vurulur mülteci kederim
Korkarım dönmez yüreğim
Korkarım güzelim korkarım

Örgü eldivenleri ısırmaktan korkuyorum, dişlerim yerinden sökülüyormuş gibi hissediyorum bunu yazarken bile.

hayatının son 6 yılında, her sene en az 3 deprem yaşayan birisi olarak her titreşimde yine deprem oluyor hissi yaşamak. hayır alışamadım gitti. sonra da enkaz altında sevdiklerime ulaşamamanın korkusu sarıyor zihnimi.

(bkz:yavrusunu kartal kapmış Fatma Girik fobisi)

Kuşlardan korkuyorum. Çok sevdiğim kuşlardan... Kuş... Gülmeyin bakın, çok acıklı hikâyem var.

Çocukluğumdan kalan bir korku maalesef. Komşumuzun kızının bir muhabbet kuşu vardı. Genellikle evin içinde serbest bırakırlardı. Onlara gittiğimizde herkes eğlenir sohbet ederken ben bir köşeye siner, kapıların arkasına saklanır, uzak durmaya çalışırdım. Kanat çırpma sesi bile beni korkuturdu. Havada uçan kaçan ne varsa korkmaya başlamıştım o dönem. Arı, sinek, kelebek vs. korkumu yendim ama kuş korkumu yenebilmiş değilim hâlâ. Kafesin içinde dursunlar ya da benden uzakta uçsunlar mümkünse.

Aşağıdaki hüzünlü videoyu benimle aynı korkuyu paylaşan dostlarıma armağan ediyorum.