Ben küçükken bahçemizde genelde oturduğumuz yerin hemen yanından tarlalara küçük bir su akardı. Bir gün yine oturuyoruz dayımlarda var. Baktım suyun üstünde bir karınca akıntıya kapılmış gidiyor. İçimdeki lanetli ses onu ordan çıkarıp öldür dedi. Bende hemen harekete geçtim. Meğer dayım beni izliyormuş. Karıncayı incitmeden bi yaprakla alıp sudan çıkardım. Sabırsız dayım biraz dursa yeğenini tanıyacaktı ama sabredemedi ve sesli bir şekilde, aferin yeğenime merhametli yeğenim gibi bir şeyler söyledi. Tabi bütün gözler takdirle bana döndü ve günün kahramanı ilan edildim (!). Ama sonrası yok öldürmüşte olabilirim zavallıyı. Allah affetsin..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?