geceleri uyutmayan durumlar

Yazar başlıkta durum demiş ama sonu olmayan, açıkçası bu durumun adı olmadığı için adına “şey” denilen ama kimsenin anlatamadığı belki tarifinden bile yüzleşmekten korktuğu durumların özetidir.
Yüzleşmek dedim.
Evet!
Yüzleşmek; sorgulamaya başlamaktır mesela.
Sorgulamaya başlamadan önce o gece şans eseri dolunay, jaluzinin yarım aralıklarından belli belirsiz gözünü kapatma diye çırpınıyorsa...
Pffff! Uyumak istiyorum diye 4 yastığını birden yüzüne birden kapatıp kendinle boğuştuğun o anda yastıklar mağlup gelip, yatağından bir kedi dikkatiyle irkilip, bir durup ''tamam yaa!'' Dediğin o anda; radyodaki ilk şarkıya sarıldığında...
İşte o olmayacaktı işte...
Müzeyyen Senar sen de mi?
İşte “benzemez kimse sana...” diye başlamayacaktın mesela!
Anlaşmış gibi tüm evren yüzleş diye manasız ısrarcıydı anlaşılan...
Bu yüzleşme diğer gecelerde olduğu gibi can çekişecek ama bu gece kesin olmalıydı. Yoksa her gece olduğu gibi sessizlik çığlıkları canını sıkıp uykusuz bırakacaktı.
Belki de o sıcak yatağından irkilip hazır duvarların mala izlerini izlemek yerine, hayallerin üzerinden agregaları çıplak ayakla bir çırpıda geçmeli zamanın sonuna gelip, artık yatağın kenarından dolunayı izlemeyi bırakmalıydın.
Geceye dolunayın ışığı yetmeyecekti belli... başucunda anlamsız duran lambalardan da bu dansa eşlik etmesi için davette bulunup bir ufak bir umut ışığı ararsın belki zihninde.
Saat yine 04.35 olacak kadar ilerlemiş, sayamayacağın kadar şarkılar tekrar tekrar çalmıştır ancak o umut ışığından hala eser yoktur. Yok muydu o tilkileri yerle yeksan edecek, erimekten senin gibi tükenmeye yüz tutacak mumları bitirecek bir çıkış...
Güzel günler bizim için de olamaz mıydı ey dolunaylı gece vurgusu...
ben umut koydum adını.
Pandora'nın kutusu bize de açılırdı belki...