Faruk Nafiz Çamlıbel 'in şiirindeki
"Saatler saatleri vurdu çelik sesiyle,
Saatler son gecemin geçti cenazesiyle.."
dizesidir. sinestezik algılarım, lise kitabımda ilk okuduğumda kelimelerdeki matematiği fark etmemi sağladı. Şiiri oluşturan kalıplar ve kelimeler arasındaki bağıntıyı ilk defa görmemi sağladı bu dizeler. Belki de fark edecektim ama Han duvarlarına denk gelmiş olabilirim. Şiir yazar oldum ondan sonra. Memleketin %90'ının yapabildiği bu yeteneğin bendeki etkisi farklı oldu. Kelimelerin görünmeyen geometrik, 3 boyutlu yapıları da vardı ve bu yapılar eğer görsel estetik taşıyorsa şiirin okuyucusu onu muazzam buluyordu. Evet, herkes gibi şiir yazıyorum ama sizinle 10 dakika konuşursam, görsel algınızı keşfedebilir ve size uygun bir şiir inşa edebilirim. Otistik birinin helikopterle şehrin üzerinden bir kaç defa geçtikten sonra, kâğıt üzerine inanılmaz detaylarla komple bir şehir haritası çıkarabildiklerini duymuştum. Bendeki de sadece ileri seviye sinesteziklerin yapabildiği faydasız bir yetenek sanırım. Hey gidi koca Faruk Nafiz..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?