imam hatipler kapatılsın

(uyarı: bu biraz kıyaslayış, biraz iç döküş, biraz reddediş, biraz da hak veriş girisidir. gerçeklerden ve uzun cümlelerden hoşlanmayanların okumamaları tavsiye edilir.)

Lüzumsuz bir taleptir. Hatta bazı çevrelerce dillendirilmesinin altında art niyet vardır. Zannediliyor ki bu liselerde yalnızca kur'an, arapça, tefsir, fıkıh, siyer vs. dersleri veriliyor, diğer sosyal bilimler ve pozitif bilimler adına öğretim yapılmıyor. Yapıldığı düşünülse bile bu derslerden öğrencilerin kolayca geçirildiği sanılıyor. Lise öğreniminin ilk 2 yılını anadolu imam hatip lisesinde geçirmiş biri olarak bu iddialara gülüp geçiyor, böyle boşboğazlık yapanları araştırıp da konuşmaya davet ediyorum.

Bu ülkede kapatılacak bir lise varsa o lisenin öncelikle, isimlerinin başlarına “Anadolu” etiketini alan düz liseler olduğunu düşünüyorum. Niçin böyle düşündüğüm sorulacak olursa da lise öğrenimimin son 2 yılını düz lisede geçirmemi ve gayet vasat bir öğretime sahip olduklarına şahit oluşumu gerekçe gösterebilirim.

Haftada 9 saat İngilizce, 4 saat arapça, diğer liselerde görülen standart dersler, bir de üstüne dinî içerikli meslek dersleri… sınav haftaları nefes almaya vakit yok. imam hatipte durum bu. Orada ingilizcede her dönem yeni bir seviye atlarken, düz liseye gelişimin ilk yılının (yani lise 3'ün) ilk dersinde -maalesef sıfır şaka- kendimi “am, is, are “ doldururken buldum. İmam hatipte Matematikte ikinci dereceden fonksiyonları görürken, düz lisede 2 yıl boyunca rasyonel sayı sorusu çözdüm. Tabii matematikteki kıyasım birinin eşit ağırlık, diğerinin sözel sınıf olması durumundan dolayı pek adil olmaz. Ancak 2 yıl boyunca rasyonel sayılardan öteye geçememek de bir tuhaftı. Diğer bir tuhaflık da imam hatipteyken kendi sınıfımdaki başarı sıralamasında ilk 20 kişi içerisine dahi zor girebilirken, düz lisede okuduğum her dönemin sonunda okul çapında sınıf birincisi oluşumdu.

Dürüstçe “hangisinden daha dolu mezun olunur?”u tartışacak olursak cevap %100 imam hatip lisesidir. “Artıları var da eksileri yok mu?”, “madem o kadar iyiydi, sen neden geçiş yaptın?” gibi sorulara gelecek olursak, eksileri tabii ki var. Ders sayısının fazla olması, ders başarısını düşüren bir etkendi. Öyle ki 1 günde 3 sınava girdiğimi hatırlarım. Ayrıca bölüm seçimleri özgürce yapılamıyordu. Sözel sınıf açmaya çok sıcak bakılmazdı ki ayrılma sebebim de buydu. genellikle sayısal ve eşit ağırlık sınıfları açılırdı ve bu nedenle lisenin ikinci yılını eşit ağırlık okuyarak geçirmek zorunda kalmıştım.

İnsanlarımızın imam hatip liselerine karşı acayip bir bakış açısı var. Aslında bu yüzden bu kadar uzattım konuyu. Ön yargıları yıkabilmek adına. Fakat bu kötü bakış açısının da son zamanlarda bu okulların mezunlarına tanınan ayrıcalıklardan kaynaklandığını düşünüyorum ve insanlarımıza hak da veriyorum. Sadede gelecek olursak “imam hatipler kapatılsın”a yokum. ancak “imam hatiplilere tanınan pozitif ayrıcalık durdurulsun” derseniz sonuna kadar varım.