itiraf köşesi

dilemma
Belki yeri, belki değil. Sadece yazmak istiyorum. Bu güne dek hiç kimseye, hiçbir konuda "hayır" diyemedim. Çok küçük yaşta büyümek zorunda kaldım. Çok fazla şey yaşadım. Korkunç şeylerdi. Herkes "senin yerinde olsam ben kendimi çoktan öldürmüştüm. Sen çok güçlüsün. Bütün bunlara iyi dayanıyorsun." diyip durdu. Kimse bilmiyor, ama yıllardır büyük bir depresyonla, hiçbir yardım almadan başa çıkmaya çalışıyorum. Söyleyemiyorum. Anlatamıyorum. Çünkü akıl ve tavsiye vermeleri, yargılamaları, kendilerine pay biçmeleri, başka insanların sorunlarıyla benim sorunlarımı kıyaslamaları işe yaramıyor. Son zamanlarda olan umudumu da kaybetmiş gibiyim. Artık dışarıya karşı zorunlu gülümsemek, maske altına saklanmak çok ağır gelmeye başladı. Üstesinden gelemiyorum.
bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol