Bu bağın oluşması bir anda olmuyor tabi ama oluşunca da pek bırakılmıyor dediğimiz eşyalarımız vardır hepimizin.
Kiminin ilk adım ayakkabısı, kiminin yüzük, kiminin yıllar boyu sakladığı deniz kabuğu...
Bu liste uzayıp giderken aklıma şu geldi;
Neyi çok sevdiysem ömrü çok az olmuş!
(yazar burda eşyalarının sık sık kaybolduğunu anlatıyor)
lila rengi içinde hafif belirli belirsiz parıltıları olan balerin eldivenim vardı. Kaybolur diye son zamanlarında kullanmadım hatta. Birkaç yıl sakladım. O kadar güzeldi ki kim istediyse vermedim.
Bir de üniversite sınavlarına hazırlanırken kullandığım kalemim vardı. Bana uğur getirmedi. Ama mucizesini beraberinde sunduğu için özeldi benim için.
Son sınıftayım sanırım.
Yine birgün apar topar okula gittim.
Akşam döndüğümde bir tuhaflık vardı odamda. Eşyalar dağınık dursa dahi yerinden bir şey oynasa anlardım. Sanki içime doğmuş gibi baktım, aradım taradım yok. O kadar şey içinde hırsız gelmiş eldivenimi ve kalemimi götürmüş.
Bir daha eşyaya taam etmedim.
Bir şey beni bir şekilde terk ediyorsa ben de arkama dönüp bakmadan yoluma devam ediyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?