teşhisimde bir hata yaptığı ve bu rahatsızlığı ömür boyu taşıyacağım için gençliğimde tanıdık bir doktora çok ağır beddualar etmiştim. günlerce, belki haftalarca ağladım. yıllar geçti, unuttum. hatta bu ağır beddualardan belki pişman da olmuştum ama bir gün televizyonda oturduğu binanın çöktüğünü, karısı ve dört küçük kızının enkaz altında kaldığını ama onun sağ çıktığını gördüm. belki de en ağır yük onundu. belki benim bedduamla hiç bir alakası yoktu ama benim de kızlarım oldu. empati yaptığımda onun yükünün dünyalar kadar olduğunu hissettim. en ağır yük olsa olsa evlat acısıdır sözlük.
o doktor akli melekelerini kaybetmemek için, şimdilerde kendini allah'a adamış, tekkede bir derviş artık.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?