telefonuna gelen mesajı görmezlikten gelen insan

(bkz:o ben oluyorum işte)

Ne yapalım, işi gücü bırakalım mı yani!
Gelen e-maillere mi, çalışanların dertlerine mi, arkadaşlarının cehennem azabı minvalindeki acılarına mı, ailenin “artık yüzünü görmez olduk, sorun mu var kızım?” Diye gecenin 04.00'ünde yatağımdan kaldırmalarına mı, hiç tanışmıyor olsak bile belki bir ihtimal “yardım eder mi” telefonlarına mı, hangi birine yetişeyim, hangi birine yeteyim!
Bazen insan olduğumu unutsanız da, ben hepsini dalgınlıklarınıza verip(?) Tüm dünyanın yükünü omzumda gibi hissetsem de, bir de o kaprisli mesajları okuyamıyorum.
evet o benim!

Dip not: tamam tamam o kadar da değil, saat: 21:00'dan sonra toplu olarak tüm mesajları okuyup, tek tek geri dönüyorum.
Tanım 1:(bkz:ama ben de yoruldum artık insanı)
Tanım 2:(bkz:Tabi ki sözüm size değildi)

Operatörümden, bankalardan, mağazalardan ve diğer çeşitli firmalardan gelen mesajlara karşı böyle bir insana dönüşebiliyorum. Bir de normal zamanda hiç hâl hatır sormayıp işi düşünce yazan insanlara karşı...