yeni bir şehre taşınmak

Herşey güzel olacak mottosuyla kendinizi kandırdığınız , bir sürü yeni hayal kurduğunuz ama içten içe oturup sıçtın mavisini görmeyi beklediğiniz durum .

Benim zaman içerisinde yaşadığım durum.herşey anlamsız gelir,şehri güzelleştiren insanlardır ,tek tavsiyem çevreni genişlet acil olarak.

''ya bu duvarlar gidecek ya ben'' diyip duvara ağam paşam çekip alıp başını gitme dürtüsü. Sonuç olarak böyle hadiseler ya meslek sebebiyle memur falan isen, ya da birkaç günlük tatili taşınmak olarak adlandırabilenlerin yaptığı eylemdir. Yalnız hissettiğinde gelen duygu-durum bozukluğuna delalettir. Olumsuz gibi görünen ama hayali bile eğer işin yaver giderse muhteşem ötesi bir durumdur.

arzu ettiğim mesleğin görev zorunluluğu nedeniyle ileride 4-5 yılda bir -inşallah- yapmak durumunda kalacağım şey.

şehir içinde bile taşınmak zorken şehirler arası ekstra ekstra zordur. yeni çevre, yeni insanlar, yeni alışkanlıklar vallahi kulağa cezbedici geliyor.

Yeri geldi babam yüzünden yeri geldi kendim çıktım gittim 9 10şehir civarında ama gel gör ki bağlanmayı seven ayrılıklara direnci olmayanlara kötü bi durum . Yaşanmışlıkları eşi dostu bırakmak zor gelir ama eğer gamsız bi insan iseniz ben gibi gerçekten güzel yaşanmışlıkları biriktirip hatıra koleksiyonculuğu amaçlı anı yaşayanlardansanız farklı ortamlar farklı insanlar iyi kötü birikimler fayda sağlıyor en çokta başkalarına değil kendine bel bağlama hususunda.

başlangıçta iyi, sonrasında sıkıntı, en sonunda daha iyi olan eylemdir.

Yeni bir şehre taşınmak, sadece yeni bir şehre taşınmak değildir.
Çocukluğunu, arkadaşlarını, yaşanmışlıkları, iyisiyle kötüsüyle her şeyi ardında bırakmaktır. Bir yarın eksiktir artık...
İlk zamanları güzeldir, heyacan verir. Yeni bir elbise almak gibidir. Tüm dikkatlerin sende olduğunu sanırsın ama öyle değildir. Herkes işinde gücündedir. Sen yalnızsındır ve bir daha hiç çocukluk arkadaşın olmayacaktır.
Nice yeni dostlar edinsende hiç birisi çocukluk arkadaşların gibi olmayacaktır. 0-1 gerisindesindir o yeni şehrin. senden önce gelen herkes senin önündedir...
İlk zamanlar çok koyumuyorda sonradan acıtıyor.
18 yaşında Ankara'dan antlaya'ya taşındığımda aynen böyle olmuştu, zaman geçtikçe alışıyorsun sanıryorusun ama alışmıyorsun daha da özlüyorsun çocukluğunu. Aslında çocukluğunuda değil "masumiyetini özlüyorsun"