Yaşanılmış masum çocukluğumuz... Arada bir dokunasım geliyor ama nafile be güzelim.
Düne dokunabiliyor musun?
Tabi ki hayır.
O vakit yarınları düşünelim sessiz usulca kimseleri rahatsız etmeden...
Hoşça kal (bkz:mutluluk) hoşça kal umutlar...
elveda dediğiniz mutluluklar
Sabah 7de çizgi filmleri yakalayabilmek için uyanmak ve bisküvi arası çikolata ile kendine kahvaltı hazırlamak
Ne kadar küçük olsa da tadına doyum olmaz bir mutluluk
Ne kadar küçük olsa da tadına doyum olmaz bir mutluluk
bugün inanılmaz ötesi karmaşık, nerdeyse david lynch filmlerini solda sıfır bırakacak bir ayrıntı ve detay yoğunlunda kabus ağırlıklı bir rüya gördüm.bugüne kadar beni en çok etkileyen kabus buydu.içinde bilim kurgu, gerilim, tatil, gezi, eğlence hafif dram, biraz romantizm; ama sonra içini şiddetle korku saran bilim kurgu ağırlıklı bir kabustu ana hatlarıyla.uyandım.''neyse kabusmuş, o neydi öyle'' dedim.öyle ki unutmamak için bir arkadaşıma watsapp'tan sesli anlattım.rüyalar kabuslar ne kadar çetrefilli, karmaşık, vurucu ve uzun olursa olsun çoğunluğu yarım saate kalmadan unutulur özellikle detayları.sonra gündelik sorunlarımla yine yanyanaydım.bir iş haberi bekliyorum ama muallakta ve daha bir çok şey.arkadaş da erol mütercimler dinlemiş olmanın karamsarlığıyla dünyanın gidişatıyla ilgili endişelerini anlatıp durdu.
tekrar kendi gerçekliğim zihnimde başrole geçince kabus yardımcı oyuncu oscarıyla yetindi.kendi kendime o uçsuz bucaksız geçmişe özlem sarmalına hislerimle dokunup düşününce, geçmişte bir yerde imkansız bir ışık yılı uzaklığındaydı elveda dediğim mutluluklar.büyük mutluluk hali.sürekli düzen, sarsılmazlık, mükemmellik ve geleceğe umutla bakan; geçmişin pişmanlık ve keşkelerle sırtta kambura, geleceğin de uzakta peydah olmuş koyu fırtına alameti olduğu aşikar olan bulutlarla umutsuzluğa dönüşmediği o güzel günler o kadar ahenkli ve o kadar rahatlıcıydı ki bugünle kıyaslayınca yaşamım boyunca gördüğüm en garip kabus bile eninde sonunda geri plana itilmekten kurtulamadı. ilk gençlik dönemim..aslında hiç veda edememiştim.belki gelir belki döner o günler diye hep yolunu gözlediğim o günler artık yalnızca bir anı nebulasıydı.
tekrar kendi gerçekliğim zihnimde başrole geçince kabus yardımcı oyuncu oscarıyla yetindi.kendi kendime o uçsuz bucaksız geçmişe özlem sarmalına hislerimle dokunup düşününce, geçmişte bir yerde imkansız bir ışık yılı uzaklığındaydı elveda dediğim mutluluklar.büyük mutluluk hali.sürekli düzen, sarsılmazlık, mükemmellik ve geleceğe umutla bakan; geçmişin pişmanlık ve keşkelerle sırtta kambura, geleceğin de uzakta peydah olmuş koyu fırtına alameti olduğu aşikar olan bulutlarla umutsuzluğa dönüşmediği o güzel günler o kadar ahenkli ve o kadar rahatlıcıydı ki bugünle kıyaslayınca yaşamım boyunca gördüğüm en garip kabus bile eninde sonunda geri plana itilmekten kurtulamadı. ilk gençlik dönemim..aslında hiç veda edememiştim.belki gelir belki döner o günler diye hep yolunu gözlediğim o günler artık yalnızca bir anı nebulasıydı.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?