satın aldığımız bir yumuşatıcı deterjanın -evet tahmin ettiğiniz marka- yanında hediye olarak verilen oyuncak ayıydı. çok daha iyi özelliklere sahip bir sürü oyuncak bebeğim, peluş hayvanım olmasına rağmen en kıymetlimdi o benim. nereye gitsem yanımda taşır, onunla uyur, onunla uyanırdım. ama bir akşam dışarıda yemek yediğimiz bir yerde unuttum onu. eve geldiğimde epey bir ağladığımı, küçük çaplı bir depresyona girdiğimi hatırlıyorum.
bir gün bir marketin deterjan reyonunda x marka yumuşatıcılara hüzünlü gözlerle bakan bir kıza denk gelirseniz yadırgamayın olur mu?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?