Bir gün bi motelde kalıyor abi. Pencereden dışarı baktığında, orta direk mahalle gençlerinin arasında bir çocuğun, diğer çocuklardan ayrı yağmur mazgalından içeri bozuk para attığını görüyor. O yaştaki çocuklar paranın nasıl kullanılacağını bilir oysa. Bu çocuğun garip hali bizimkine ilham oluyor ve bu çocuğun neden böyle bir şey yaptığı hakkında bir hikaye yazmaya başlıyor:
Efendim bir çocuk varmışmış.. Bu doğuştan gelen bir yetenekle, mandala benzeri şekiller çizmeye başlıyor. Ancak işin fantastik boyutu bu değil. Çocuğun yere veya bir kâğıda çizdiği resimlerle temas edenler, ölüveriyor veya intihar ediyor. Bu temiz ölüm şeklini tespit eden cia, çocuğu sıradan bir mahallede himayesine alarak ona zaman zaman şekiller çizdirip infazlar gerçekleştiriyor. Cia bunun karşılığında, çocuğun kendisine emekli olacağı güne kadar bir miktar para ödemeyi taahhüt ediyor. (Misal 1 milyon dolar olsun) cia, bu parayı aylara bölerek taksit taksit ödüyor. Çocuğa zarfta küsüratlı bir para geliyor (Misal 1250 dolar 75 sent) Çocuk başta güç sarhoşluğu yaşasa da zamanla yaşama amacı kalmıyor. Tam paraları bir yerde biriktirirken, küsürat olan bozuk paraları bir yağmur mazgalına bırakarak, bir gün onu bulacak mazgal temizleyicisinin sevincini hayal ederek kendisini avutuyor...
Sonrası spoiler..
Dedim ya adamın kafası bi başka.
Külliyatını bitirdim, "hangisi en iyisi?" Diye sorarsanız, en iyisini bilmem.. ama bana en çok dokunanı dreamcatcher
ve from a buick 8'dir.
Her ne kadar dreamcatcher 'ın filmini berbat ettilerse de, buick 8 için inancım halen devam ediyor.