sözlüğe giriş yapınca gelen huzur

Size de oluyor mu hiç?
Hani iş çıkışı, günün stresinden bunalmışsınız, trafik yoğunluğu da cabası! Yetmiyormuş gibi şemsiyen kırılmış, topuklu ayakkabının topuğu Arnavut kaldırımı arasındaki derze sıkışmış.

Yani anlayacağınız berbat bir gün geçirmişsiniz.

Yüzünüz bir Nemrut-Süphan dağı aralığında sirke satmak için depar atmaktadır.

Ama bir şey var.
Her şeye rağmen o güzel şey.

Bu arada anahtarı da unutarak kapıya istemsiz tıklatıp nihayet evine varmanın “eh iştelik” huzuru var. Kapıyı açarken bir çift göz Çipil çipil sizlere bakarken, ağzının içinde galaksinin tüm yıldızlarını toplamış ve güneşi sığdırmış sıcaklığında kocaman bir “hoş geldin” havasından Sonra antreye henüz adımlarınızı atmışken mutfaktan gelen o sıcacık siz deyin 5 ben diyeyim 7 dakika önce pişmiş hatta Aralık bırakılmış fırından sızan o eşsiz vanilyalı kurabiyelerin kokusu tüm bedeninizi sarmıştır.
Biraz önceki yorgunluktan eser kalmamış halinizle, şöminenize birkaç odun daha atıp berjerinize uzanıp anın tadını çıkartmaya başlamıştırsınız çoktan.

Tam olarak siteye giriş yaptığımda bana da böyle şeyler oluyor.

Keşke bana da uğrasa dediğim huzurdur. İçimdeki aşırı sorumluluk duygusunun buraya da sirayet etmiş olmasından dolayı her girişimde dakikalarca hangi konuya değineceğimi düşünüyor, gün içerisinde birkaç giri yayınlayamayınca vicdan azabı çekiyorum. İç ses hemen harekete geçiyor:

- Bir işi ya tam yap ya hiç yapma!
- Üye olduk bir kere, yazmasak ayıp olacak...
- Ben yazmasam, sen yazmasan, biz yazm... (neyse öyle değildi o.)

Burada olmak keyif vermiyor mu? Veriyor, o ayrı. Ama keşke daha kalabalık olsak dediğim de oluyor. Belki o zaman gündemde çeşitlilik ve hareketlilik oluşurdu, bu konuda daha az zorlanırdık.

Sözlüğe giriş yapınca gelen huzurdan çok kendi mesajının hep orada gözüme batar gibi durması biraz üzücü ve bana her nedense utandırıcı hissettiriyor. Kendimi bilmiş, kendi blog siteme çevirmişim gibi geliyor, Bazen yada birçok kez yazmamı engelliyor, kendimi tutuyorum.

Bende diğer yazarlar gibi daha çok yazar, daha geniş konular istiyorum ve inanıyorum ki elbet birgün olacak, tum kalbimle inanıyorum. Gelecek güzel günlerden umutluyum, bu güzel sözlüğe ve değerli yazarlarına ve emeklerine inanıyorum. Allah bu kadar güzel şeyi biraraya getirdiğine göre hiç bir emeğin zayi olmayacağına inanıyorum.

25 kere üye kaydı yapmaya çalıştıktan, “bu mail adresi kayıtlı” uyarısından ve hangi kullanıcı adını yazdığına ve 'ulan acaba mail adresini yanlış mı yazdım?!' şüphelerine düştükten sonra mailine gönderebildiğin şifre hatırlatma seçeneğiyle nihayetinde giriş yapabildiğin an pamuk gibi olduğun an. Türk milletiyiz yazmaya, konuşmaya, akıl vermeye bayılıyoruz ya. Ondan pamuk gibi oluyoruz.