farklı bir pencereden bakacağım durum. heves, özentilik vb tüm durumları rafa kaldırıp inançlı olup sonradan bu yola yönlenenler tarafından bakacağım olaya:
inanan bir insanın ateizme veya diğer dinlere yönlenme sebebini anlayabiliyorum, tasvip ettiğim veya desteklediğim için değil haşa. Allah korusun inşallah bende de öyle olmaz umudu ile her fırsatta ilahi, manevi destek diliyorum. fakat ben inançlı, yıllardır ibadetlerini gerçekleştiren birisi olarak bazen omuzumda taşıdığım yükün fazla geldiğini hissediyorum. elimden geldiğince isyana yönelmek yerine ibadetler ile kendimi durdurmaya çalışıyorum. hep bize anlatılan, öyle olduğu düşünülen "imtihanlar insanı dinine, ibadetine daha sıkı bağlar" düşüncesi beni zorluyor ve ters etki gösteriyor.
imtihan vardır, gerçekleşir bize düşen nedir? kabullenip sineye çekmek sanırım.
insan omuzundaki yükte bir gevşeme, azalma görmedikçe sineye çekemiyor, sabredemiyor. zaten dünyanın malum hali ortada iken dinine bağlı insanların Allah'tan daha çok yardım görmesi gerekir diye düşünüyorum. Bir tarafta bu dünyada tüm kötülüklere tüm pisliklere rağmen inanan, ibadet eden insanların omuzlarındaki yük kat kat artarken, diğer tarafta diğer bahsettiğimiz kötülüğün, şerin odaklarının kahkahalar ile, rahatlık ile yaşayıp zulüm ediyor olması beni çok yoruyor, çok kırıyor, parçalıyor.
zaten bu dünya'da gerçekten inanan,kötülük barındırmayan belki bir avuç insan kalmış iken yaratıcısının yardımı en çok onlara olmalı gibi geliyor bana. tek bir doğru nokta var, her imtihan insanın imanını yeniliyor. bazen yüküm hafiflemiş gibi hissedersem biraz daha boşladığımı, dinime olan görevlerimde biraz daha başıboş davrandığımı fark ediyorum. Yük artınca tazeleniyorum yalan yok bunu da kabul ediyorum. ahir zamanda olduğumuzu biliyoruz, inanıyoruz bu zamanda hep kötüler kazanıyor, diğer herkes yükünün altında cebelleşmek ile meşgul kalıyor.
bir nevi dünya adaptasyonu aslında bu durum.dünya'ya uyum sağlama süreci maalesef.
inançlı birisi bunları kaldıramaz ise bir yerden sonra onlar gibi olmaya başlıyor. onlar gibi oluyor. bir dönem kalbi ile kabul ettiği ne var ise görmezden gelebiliyor. çünkü algı, görünen o ki ne kadar az inanıyorsan o kadar az yük taşıyormuşsun gibi geliyor insana, gerçekten... Allah o düşünceleri tecrübe etmeme imkan vermesin. Ama ben de korkuyorum bir gün bu hale gelmekten. Allah hepimizin yükünü hafifletsin. Bu düşüncelere girdiğimiz için bağışlasın.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?