pavyon

Pavyon denince Ankara'da Ulus'ta bulunan (bkz:çankırı caddesi) akla gelir. Sabah saatlerine kadar açık mekanlar ve bu mekanların artık dayanamayıp sanki kusmuş gibi yollarda kaldırımlarda biriktirdiği insanlar...

Universite yillarimda harclik kazanmak icin geceleri calistigim mekan. Yasadiklarimi (bkz:anlatsam roman olur)
(bkz:bodyguard)

hüzünlendim bak simdi

Ezhelin şarkılarından herhangi bir tanesi.
-Çıka'k da geze'k bu şehri bi" görsek akşam
Işıl ışıl her yer pavyon gibi mor, N'ettin Gökçek başgan?(bkz:ezhel)

Herhalde 5-6 yaşlarındayım, şehrin ünlü bir caddesinden oldukça göz alıcı binasının önünden geçiyorduk. Her geçtiğimiz de annem karşı kaldırıma geçip, koşar adımla depar atıyorduk. Ben annemin adımlarına yetişemediğim için en sonunda kucağına alıp adeta (bkz:Usain Bolt) ile yarışır hale geliyorduk. Biraz daha büyüyünce her seferinde o göz alıcı binanın önünden geçerken (Nadiren geçiyor olsak ta) haliyle bu tavırlarımızı sorgulamaya başlamıştım. En sonunda günün birinde anneme sordum;

-Anneğğ bu önünden geçtiğimiz binada ne var, niye koşarak kaçıyoruz? diye sordum.

Annem de o yaşta ki çocuğun algılamayacağını düşünerek, zerafetinden ödün de vermeyerek;

-Kızım orası “pavyon” dedi. İçerisi çok pis olduğu için, kokusu gelmesin diye hemen hızlıca geçiyoruz dedi.

Çocuk aklı çoook uzun yıllar o pavyonun gerçekten çöplük olduğunu düşünüp bu şakayı reşit olana kadar yedim.
Gerçi annem haksız da sayılmazdı ama bir çocuğun duygularıyla da oynamayın sayın ebeveynler. Zira uzun yıllar dışarısı siyah camlarla kaplı o binaların içindeki pırıltılı kadınların çöp kokusundan rahatsız olduğunu, sanki o binadan da gerçekten çöp kokusu yayıldığını düşünmüştüm.

Kaç yaşıma geldim, hangi şehir olursa olsun, pavyonu meşhur caddelerin önünden geçerken çöp kokusu geliyor burnuma.

(bkz:anne bunu yapmayacaktın)
(bkz:itiraf köşesi)

(bkz:did you mean ankara ulus?)