özgürlük

insanları rahatsız etmeden dilediğini yapma hürriyeti.
Ben özgürüm.

Kula kulluğun bitmesi demektir.

Nazım der ki;
Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
yok edin insanın insana kulluğunu,
bu dâvet bizim....

Özgürlüğü sağlam kanada sahip olmak sananlar vardı. Oysa ki özgün fikirler ve engin ruhlar kanadın temsiliyetten ibaret olduğunu çoktan fark etmiş ve öğrenmişlerdi.
Yinelenmekten uzak, yenilenmeye yakın kalmanız dileği ile

özgürlük kelebek gibidir dokundunuz mu uçamaz

Özgürlük tanımını iyi yapmak gerektiğini düşündüğüm başlıktır yoksa; gardiyana aşık iseniz özgürlüğü sevemezsiniz.

dünyanın en zengini bile olsanız, tadamayacağınız bir duygudur.

ilginç bir şekilde ne özgürlüğün ne de özgür iradenin var olduğu bir evrende yaşıyoruz.

gerçekten merak ediyorum, gerçek özgürlüğün nasıl bir duygu verdiğini. ama buradaki gibi sahte olmayacak. gerçekten özgürlük olacak.

şuna da bakabilirsiniz bu konuda:

(bkz:Die Welt als Wille und Vorstellung)

Turkcell hazır kart reklamında oynayan özgür kız lakaplı Nil Karaibrahimgil aklıma geldi. Özgürlük ruhta başlar diyelim.

garip bir şekilde, sadece "kuralları çiğneme"nin özgürlük sayıldığı bir dünyada yaşıyoruz. insan alabildiğine özgür aslında ama işte hep etrafımızı saran bir duvar olduğu gerçeği, o kısıtlanma hissi özgürlük algımızın önüne geçiyor. bir futbol sahasının her yerine ayak basabilirsiniz. sahada ayak basmadık yer bırakmazken kendinizi özgür hissetmezsiniz ama o gün yol trafiğe kapalıysa geniş asfalt üzerinde oynamak daha bir özgür hissettirir. aslında hissedilen şey özgürlük değil, kuralları çiğnemenin verdiği, o çocukluktan gelen haylazlığın verdiği kadim hazdır. bizler için evimizin duvarları, sokağımızın bittiği nokta, şehrimizi çevreleyen çizgiler var. sürekli sınırlar, kısıtlamalar altında yaşarken o metrodaki güvenli sarı şeridin öte tatafına ille de ayağını basmak istersin. ademoğlu ana rahmine düştüğü andan ölümüne kadar geçirdiği her evrede bu sınırlı alan psikolojisini yaşıyor, yaşamının boyutu belli bir tabutta 2 metrelik çukurda son bulacağını da biliyor. bu kısıtlanma duygusu, sürekli olarak genişleme umudunu da beraberinde getiriyor. fiskos sehpasının yanındaki çiçeği kaldırmadaki içgüdü ne ise, devletlerin birbirleriyle mücadele ederken sayısız insan katletmedeki gözü dönmüşlüğü aynı içgüdü besliyor. asansöre yeni binen birisi olunca kişisel alanımızı koruma içgüdüsüyle attığın çekingen adım ile aynı amaç aslında..