Başına gelenleri özetleyecek olursam;
Mersin'in Tarsus ilçesinde 11 Şubat 2015 yılında evine gidebilmek için mininüse binmiş, en son yolcu olarak kaldığı dolmuşta tecavüz girişimine direndiği için önce defalarca bıçaklanmış ardından demir çubukla dövülmüştür. Daha sonra Özgecan Aslan'ın cesedini yakmaya çalışmışlar ancak bir kısmı yansa da bir kısmı yanmaya kainat kabul etmemiş, evren utanmıştır. Genç kızın hayatına kasteden 3 kişi Özgecan'ın ellerini de kesmiştir.
Genç kızın yanmış bedeni olaydan bir gün Sonra yani 12 Şubat 2015 günü suçu beraberindeki iki kişiyle işlediğini itiraf eden kişinin jandarma ekiplerini olay yerine götürmesi ile bulunmuştur. Cinayeti asıl işleyen, dürtü psikozu şeref yoksunu, kart zampara Suphi Altındöken'dir. Cinayete babası da yardım etmiştir. Katilin babasının adı da Necmi Palandöken'dir. Daha önce Kuyumculuk yapan sonrasında iflas eden baba ve oğul minibüs şoförlüğü yapmaya başladılar. Mahkemeye çıkarılan 3 zanlı ağırlaştırılmış müebbet ve 27 yıl hapis cezasına çarptırılmıştır. Özgecan Aslan'ın katillerinden Suphi Altındöken Adana Kürkçüler E tipi kapalı cezaevinde uğradığı silahlı saldırıda kalbine isabet eden mermi sonucu ölmüştür.
Özgecan Aslan Türkiye'nin kilit ve sembolik isimlerinden biri olmuştur ancak benim için başka bir önemi var. Her işkenceye/tecavüze/öldürülmeye karşıyım, insanlar ölecekse kendi ecelleriyle ölmeli yasal şartlar altında başka türlü ölümleri kastetmiyorum, onlar ayrı!
Gece 00:00 sularıydı sanırım bundan 4 yıl önce. Erken uyumayı denemiş kitap dahi okumadan yarı yatağıma uzanmış haberleri okuyordum. Ancak Ne olduysa haberleri de okumaktan vazgeçtim. Sosyal medyada hepinizin de bildiği bir ünlü ara sıra masal hikayeleri paylaşırdı. Ben de kafam dağılsın diye ara sıra okurdum hatta. Yine bir hikaye anlatmıştı. Evine gitmek isterken tecavüze direnip hayatından koparılan bir genç kız anlatılıyordu.
İrkildim, o kadar derin işkenceler vardı ki, hikayedeki ormanlık alanda yankılanan çığlık sesleri adeta odamda yankı buldu. Daha fazla okumaya dayanamadım birkaç tur attım, nefes aldım ayağa kalktım.
Bu nasıl hikaye dedim!
Meğer hikaye değilmiş!
Zaten gerçeğin ta kendisiymiş!
Böyle bir şey nasıl olurmuş!
3 gece kulaklarımda bir genç kızın sesi yankılandı durdu!
Vicdan mı dersiniz, başka bir şey mi dersiniz;
Bilmem!
Ama o kızın çığlıkları adeta kulaklarımda, babasının kefenlenmiş cesedine dokunmayacak kadar kendisini kaybettiği anlar halen gözümün önünde.
Ben hikayesine dayanamadığım olayın gerçek olay anlatıldığından bihaber okuduğum o satırlar sonrası tüm başına bu haksızlık gelen insanları/hayvanların acı çığlıklarıyla adeta yaşamaya çalışıyorum.
Çığlık sesli olsa da sükutu vaveylanın sesini bizler duymamaktayız ancak evren de yankı yapmaktadır.
Tüm Özgecanların ruhu şad olsun!
Nur içinde uyuyun!
