ilkokulda yaşanan en garip olay

Bir arkadaşımız okula kar küresi getirmişti. Herkes merakla başına toplanmış heyecanla görmek için birbirini eziyordu. Kar küresi yere düştü ve yerden bir cam parçası bir kızın gözüne geldi. Müdürler ,öğretmenler,ambulanslar.. kız bir gözünü kaybetti. Hiçbir rolüm olmasa da inanılmaz üzülmüş daha önce varlığından bile haberdar olmadığım o arkadaşıma çok özel davranmaya başlamıştım.

Yetiştirme yurdundan bir arkadaş gelmişti. Bizlerle hiç konuşmazdı. Daha sonra bir gün ansızın yok oldu. Bir daha gören duyan olmadı. Yüzü hala dün gibi aklımda..

Benim başıma gelmese de kulak misafiri olduğum garip diyalogtur. Kızımın ana okulu ile orta okullar ayrı binadalar ama çıkışta aynı koridordan geçmek zorundalar. O koridorda benimle beraber bekleyen ben yaşlarında bi adam vardı. Belli ki o da çocuğunu bekliyor. O sırada merdivenden 50'li yaşlarında bir öğretmen indi doğruca bizim adama yaklaşıp selam verdi. Adam da belli ki tanıyordu "nasılsınız hocam" filan dedi. Meğer bizimki bu okuldan mezunmuş. Neyse efendim iki hoş beşten sonra öğretmen adama ne iş yaptığını sordu. Adam silah fabrikasında çalıştığını söyledi. Öğretmen:

"Biliyor musun Naim, çok net hatırlıyorum ben size ileride ne meslek yapacağınızı sormuştum, sen de 'başbakan olacağım' demiştin" dedi.

Bizimki istifini hiç bozmadı:

"Hocam olacaktım vallaha da başkanlık sistemine geçince başbakanlık kalmadi zaaaa" dedi.

Öğretmen hiç gülmedi, ben gülmedim, adam güldü. Öğretmen "peki bu zaten bizim ayıbımız Naim senin değil" diyip kapağı ortaya bıraktı.

Duvara yazılan sözler, küfürler, aşk sloganlarının önünü alamayan okul müdürümüz bahce duvarının bir cephesine yazı duvarı adını vermişti. İsteyen istediği her şeyi yazabiliyordu. İşte bu duvara:

Müdür futbolu yasaklamıştı, biz oynadık sonuç !

Dövebildiğim arkadaşın beni dövebileni dövmesi. Hayatı sorgulatmıştır.

Sınıfımıztaki bir erkek arkadaşımız testislerindeki bir simetri bozukluğundan dolayı ameliyat olmuştu. Sınıf ahalisi de çocukla kesin kısırdır diye dalga geçmişti. Adı bir aralar kısırdı.

İlk okul birinci sınıfta sınıf arkadaşımız ezginin yere düşüp başının kanaması, Ezgi ağlıyor diye tüm sınıf olarak ağlamaya başlamamız, Rezzan öğretmenin bizi susturmayıp onun da ağlamaya başlaması, sınıfın ağlama sesine başka bir öğretmenin gelmesi ve susana çikolata vereceğim demesiyle Rezzan öğretmen ve Ezgi hariç sınıfta aglayanin kalmaması benim için garip bir deneyimdi. O yaştan pragmatist ve kaypak bir sınıf olarak tarihe geçtik.

Birinci sınıfın ilk günü, "teneffüs" kelime anlamını bilmediğimiz için sınıftan bir arkadaşla önümüze gelen bir öğretmene "örtmenim tenefüs nerde?" diye sormuştuk.
Meşhur bi oyun olan "dansa davet"te hiç kimsenin beni seçmemesi üzerine sürekli dayak yemişliğim var.. Daha fazla devam edersem ağlayacağım sanırım.

bu başlığa gelecek yazıları çok merak ediyorum.