en samimiyetsiz konuşmalar

herkesin içinde sesli sesli:

-paran yoksa söyle bak.
-bir ihtiyacın var mı?
-biz bu günler içiniz.
-bir ihtiyacın olursa çekinme.

Uzun dönem birlikteliklerini evlilikle taçlandıracağını öğrendiğim arkadaşlarımdan biri, bu hayırlı haberi bizlerle kutlamak için bir organizasyon yapıp hepimizi bir yerlerde topladı.
Evlilik kararı almadan önce tabi kız arkadaşıma evlilik teklifi edip, haliyle parmağına tek taş yüzünü geçirmişti ex eniştemiz.
Gecenin ilerleyen saatlerinde her şey yolunda gidiyor diye düşünürken, kız arkadaşımın yüzük parmağından tutup bizlere artistlik yapan enişte; “bu yüzüğün parası bu kızdan fazla, çok para verdim ben buna...hahhahohahhaa “ diye gülmeye başladı.
Usulca kalktım masadan.

Bak ben gerçekten senin iyiliğini istiyorum bu durumda olmandan dolayı çok üzülüyorum.
Sen ne yap biliyormusun şunu yap bak sonuçlarını göreceksin. Ben herzaman arkandayım hiçbir şeyden çekinme olur mu ?

Diye başlayan paragrafın giriş cümleleri ile bir etki uyandırmaya çalışılan diyaloglar sizin için samimi geliyor mu bilemem lakin benim hiç boşuma gitmiyor.

Çok biliyormuş gibi öğüt verilen konuşmadır. En az bir saat kafa beyin mıncıklaması yaşatır, abla-abi misali tavsiyeleri verir, biz de bu yollardan geçtiklerle devam eder ve bi kaç zaman sonra seninle ayni duruma düşüp sana verdiği hiç bir tavsiyeyi uygulamamasıyla son bulur. (bkz:geber pislik)

''çoluk çocuk nasıl?''

çok da merak ediyonuz sanki..

"Naber canım?" şeklinde başlayan konuşmalar. Sahte bir gülümsemeyle "iyi sen?" diye karşılık vermek zorunda kalırsınız.

"nasılsın?" demek varken "naber?" demeyi tercih eden insanlar nedense hep lakayt, samimiyetsiz geliyor bana. Tuhaflık bende de olabilir gerçi. bilemiyorum...