çocuk terbiyesi

Kendine güven duymasını istediğimiz çocuklarımızdan, aynı zamanda koşulsuz itaat beklemek çocuklarda ciddi bir çatışma ve ikilem yaşanmasına neden olmaktadır.

Ebeveyn terbiyesinden çok daha kolaydır. Ebeveyn terbiyesiyle başlanması gereken uzun bir süreci kapsar. Siz ne iseniz çocuğunuz da o olur. Önce kendi eğitimimiz ve görgümüzdeki eksiklikleri farketmeli ve bunları değiştirme isteği ve kararlılığında olmalıyız ki çocuklarımıza örnek olabilelim.

Anne babalar, popüler kültür dayatmasının da etkisiyle çocuklarına dokunulmazlık zırhı giydirmektedir. Şüphesiz bütün çocukların şiddet ve istismara karşı dokunulmazlık zırhı olmalıdır. Fakat doğruya doğru yanlışa yanlış demeyip sözüm ona her yaptığını onaylamak gibi bir dokunulmazlık zırhı çocukları geliştirmez.
Öz güven kazandıracağız diye yanlış davranışlarını eleştiriden uzak tutamayız. Kişilikleri değil de davranışları "sen değil de ben dili" ile eleştirilebilir.

Bireysel farklılıklarına saygı duyulmayan, alay edilen veya bastırılan çocuklar kendini saklamaya, duygu ve düşüncelerini gizleyerek onay görmek için başkalarının hoşuna gidecek eylem ve davranışlarda bulunarak yaşamaya başlarlar.

Tohum sulamaya benzemez bu işler. Daha önemli olanı, çocuğa belirli bir yaştan sonra kendini terbiye edebilme öğretisi kazandırmaktır. Klon istiyorsanız laboratuvarlarda da yapılmaktadır.

bu konuda bazı uzmanların veya çok bilmiş insanların ambalajlı ve aksesuarlı sözlerini çok irrite buluyorum, hani derler ya lafla peynir gemisi yürümez, gerçek hayatta karşılığı olmayan artistik cümleler kurmak insanın sadece kendini kandırmasına benzer bir nevi dolandırıcılık yani

(bkz:ne ekersen onu biçersin)

Domates ekip patlıcan bekler misin? Ben de ki örneğe bak hele (bkz:bgv)